Dzień Dobry!

Mam na imię Nikodem i mam 8 lat. Od urodzenia choruję zaczęło się od częstych duszności Pani doktor postawiła diagnozę Astma, również często wymiotowałem miałem bóle brzucha do utraty przytomności i bardzo wysoką temperaturę, w wieku 3.5 lat dopiero inna Pani doktor potwierdziła że mam nie tolerancje laktozy oraz celiakie niestety obecnie troszkę inaczej jem niż inne dzieci a mam musi biegać i szukać po sklepach produktów które mogę jeść. Jak miałem niespełna 2 lata rodzice zauważyli że miedzy nami jest ściana nie potrafiłem jej powiedzieć że wole bawić się sam i nie lubię przytulania a jak słyszałem "dziwne dźwięki" w padałem w płacz w końcu mamusi powiedzieli że jestem ze spektrum. Od kilku lat mama poświęca mi mnóstwo czasu na terapię oraz na rehabilitację, dzięki temu zaczynam mówić wiem że późno ale jakoś nie mogłem się wcześniej przemóc mimo ciężkiej pracy mamy rodziny psychologów oraz logopedów. Jak by rodzice mieli za mało zmartwień ze mną to również choruje na Hipotonie uogólnioną wiotkość stawową, bardzo trudna nazwa jeszcze nie potrafię jej powiedzieć :) Sprawia mi dość duże problemy w codzienny życiu, mam problem z utrzymaniem prawidłowej pozycji ciała, przyjmuje pozycje nieprawidłowe bo jest mi tak wygodnie ale mama mnie goni abym chociaż się postarał prawidłowo usiąść czy chodzić, moje ciało szybko się męczy. Niestety przez tą złą pandemię (też trudne słowo) miałem dużo mniej rehabilitacji Pani doktor wie że to nie nasza wina tylko tej złej choroby bo nie chcieli nigdzie mnie przyjąć albo zmieniali terminy rehabilitacji z tego powodu nastąpił regres ale teraz z powrotem  jeżdżę na rehabilitacje i oby mi pomogły Pani doktor mówi, że będę musiał się często rehabilitować niestety nie mam tylu przedmiotów oraz sprzętu w domku do terapii i rehabilitacji.  Około rok temu zacząłem mocno trzeć oczy szybko dostałem się do okulisty prywatnie niestety mama po raz kolejny się zmartwiła musze nosić okularki mam dużą wadę

Będę bardzo wdzięczny za każdy grosik pozostawiony w mojej skarbonce