Mam na imię Natalia. Pod koniec czerwca 2024 roku usłyszałam diagnozę, która przewróciła moje życie do góry nogami: stwardnienie zanikowe boczne (SLA). Świadomość, że nie ma lekarstwa na tę chorobę, że nieuchronnie osłabi ona moje ciało, w tym mięśnie odpowiedzialne za oddychanie, była i jest przytłaczająca. Ale to nie jest opowieść o poddaniu się. To opowieść o walce.

Jestem mamą dwójki wspaniałych dzieci. To one są moją latarnią w najciemniejsze dni, moją siłą i celem. Każda chwila jest bezcenna, każdy dzień jest wygraną. Chcę być przy nich jak najdłużej – widzieć, jak dorastają, być częścią ich świata, dzielić z nimi każdą radość i smutek.

Zanim zaczęłam zmagać się z chorobą, uwielbialiśmy spędzać czas blisko natury – góry, jeziora, spacery i rowery były dla nas prawdziwą radością. Choć choroba dość szybko odbiera mi możliwość robienia wielu rzeczy, staram się cieszyć się tym, na co moje ciało jeszcze mi pozwala.

Mimo że SLA to choroba nieuleczalna, wierzę, że mogę spowolnić jej postęp. Każdego dnia staję do walki – rehabilitacja, dieta, suplementacja, leki – to wszystko daje mi nadzieję, że zyskam czas. Czas dla siebie i dla nich.

Koszty związane z moją drogą do zachowania sprawności są ogromne, dlatego z całego serca proszę Was o wsparcie. Każda wpłata daje mi i mojej rodzinie nadzieję na więcej wspólnych chwil. Niedługo też będę musiała kupić nowy wózek, a także samochód z podnośnikiem. Liczymy na dofinansowanie, ale nie mamy gwarancji, że je dostaniemy.

Dziękuję za każdą pomoc. To dzięki Wam mam siłę, by walczyć.

Natalia