Rok temu adoptowałam trójkę malutkich kociąt – Serotoninę, Adrenalinę i Kortyzola –z ulicy. Miały zaledwie 6 tygodni, były wygłodniałe, brudne i przestraszone. Gdybym ich nie wzięła, to prawdopodobnie by zamarły na śmierć. Od tamtej pory są moją rodziną. Dla mnie to coś więcej niż tylko zwierzęta – to moi najbliżsi.

Dziś mają trochę ponad rok. Serotonina zmaga się z poważnymi problemami zdrowotnymi – jego jelita wymagają specjalistycznego leczenia, a diagnoza i terapia są nieziemsko drogie. Robię, co tylko mogę, by mu pomóc, ale sama nie dam rady pokryć tych kosztów.

Dlatego proszę o Waszą pomoc. Każda wpłata przybliża mnie do uratowania Serotoniny, a każde udostępnienie tej zbiórki zwiększa nasze szanse. Walczymy o jutro – o zdrowie i szczęście mojego ukochanego kota.

Dziękuję Wam z całego serca za każdą pomoc – finansową, dobre słowo czy wsparcie w udostępnieniu tej historii.