Cześć wszystkim !

Jestem Zuzia, mam 13 lat. Choruję na anoreksję . Do czasu tej choroby byłam radosną, zwariowaną nastolatką. Moimi pasjami były taniec, balet oraz zajęcia artystyczne, choroba zabrała mi możliwość kontynuowania oraz rozwijania moich zdolności, których mi bardzo brakuje. Jadłowstręt pojawił się u mnie gdy miałam 12 lat, zaczęło się od zdrowego odżywiania, rezygnacji ze słodyczy i dużej determinacji przy ćwiczeniach. Pomimo normalnej wagi postrzegałam siebie jako dziewczynę z nadwagą. Choroba ta zawładnęła moim ciałem i moją głową. Wyniszczyła mój organizm. Zniszczyła życie moje i mojej rodziny. Tak uwierzcie mi... Zniszczyła również ich życie. Przez kilka miesięcy leczyłam się w szpitalu w Niemczech, tam gdzie mieszkam lecz to nie przyniosło żadnych rezultatów, a wręcz przeciwnie. Choroba się pogłębiła. Wiecie jak to jest z tym leczeniem w szpitalu-byłam jedną z wielu. Lecz ja byłam ciężkim przypadkiem. Z powodu zagrożenia życia karmiono mnie sondą. Nie umieli mi tu pomóc, więc rodzice zdecydowali podjąć leczenie w Polsce, gdzie przebywam do dziś. Tu zaczęłam leczenie w prywatnym ośrodku w Warszawie. Wiem, powiecie że w prywatnym? W Warszawie? Ale uwierzcie mi, że ośrodek ten ma wykwalifikowaną kadrę lekarską, która specjalizuje się w takich ciężkich przypadkach jak mój. Byłam pod stałą opieką 24 h. Moi rodzice robią co mogą żeby ratować moje życie ale oszczędności które mieli niestety się skończyły, dlatego w chwili obecnej przebywam w domu mojej babci. Rodzina, przyjaciele i znajomi pomagają wszelkimi siłami jednak koszty związane z leczeniem są bardzo wysokie.

Potrzebuje Waszego wsparcia, ale również Waszej pomocy. Wpłacając choćby złotówkę pomożecie mi w tej nierównej walce z anoreksją o moje życie i zdrowie.

Zuzia