To jest Mariusz. Jedni go znają,dla innych pozostanie facetem ze zdjęcia z małą dziewczynką. To jego córka. Czwarte dziecko,które wniosło do ich rodziny szczęście w ten zły czas. Ale pomyślcie ,jak to jest mieć dziecko i nie móc iść z nim na spacer? Jak to jest nie móc ponosić do woli i przytulać,kiedy tylko się zachcę,albo kiedy mały człowiek tego potrzebuję?

Mariusz ma też dwóch synów i starszą córkę. Znów przychodzi mi do głowy myśl ,że nie potrafię sobie wyobrazić ,że nie mogę iść grać z dzieciakami w piłkę. Że nie mogę iść na basen czy na spacer na swoich warunkach. A nie na warunkach mojej choroby...

25.09.2018. To wtedy choroba się odezwała i do dziś niesie konsekwencję. To tego dnia udar zaczął stawiać warunki Mariuszowi. Wykreślił z życia ,to wszystko co ojciec może robić. Już wtedy poprosiliśmy ludzi o pomoc. I ta pomoc przyszła. I dzięki temu mogło powstać to zdjęcie! Ale schody trwają nadal...

Rehabilitacja Mariusza musi trwać. Ciężka praca. Pełna bólu i żalu ,że więcej się nie da. Mariusz chcę,ale żeby mogło to się spełnić, musimy mu pomóc. Dajmy mu szansę wrócić do normalności! Zróbmy ile możemy,aby mógł jeszcze nadrobić stracony czas.

Zbieramy,żeby kontynuować rehabilitację u najlepszych ,którzy wierzą,że dzięki ich pracy Mariusz może jeszcze wiele osiągnąć. Każda złotówka przybliża go do szansy na lepsze dni. Może nie jutro,ale za rok Mariusz sam będzie mógł Wam podziękować. Bo dziś nie jest w stanie do Was tego powiedzieć...

Pamiętajmy ,że to zbiórka dla niego,ale i dla całej szóstki. Żeby wszyscy mieli szansę powrócić do normalnego życia bez strachu, stresu,bólu i łez. Ale to Mariusz zrobi najcięższą robotę, bo to on musi wstać na nogi i iść bez pomocy. On musi nauczyć się mówić na nowo. To on jeszcze ma przed sobą miesiące,a może lata bólu przy rehabilitacji. Ale on wie,że warto. Choć tego nie mówi,to widać.

Wszystkiego o Mariuszu i jego chorobie możecie dowiedzieć się u jego żony.