Kochani, na codzień jestem samodzielną mamą niepełnosprawnego intelektualnie synka. Ma 11 lat, cierpi na autyzm, epilepsje, nadpobudliwość psychoruchową. Syn jest niesamodzielny w prozaicznych czynnościach życia codziennego, w związku z tym nie mogę podjąć pracy. Staram się być silna, codziennie walczę o lepsze jutro dla syna.

Jego tata i cała rodzina od czasu diagnozy nie interesuje się synkiem, dostaje tylko co miesiąc alimenty na konto, to wszystko.

Kilka lat walczyłam o mieszkanie komunalne z miasta, w końcu udało się dosłownie wywalczyć, było to jedno z moich marzeń, własny kąt na ziemi, mieszkanie otrzymałam do kompletnego remontu, rozkute.

Wzięłam to komunalne mieszkanie, gdyż koszty wynajętego mieszkania zaczęły przekraczać moje możliwości finansowe.Myślałam że jakoś dam radę sama to zrobić, i tu się mocno przeliczyłam.  W mieszkaniu trzeba wyrównać ściany, trzeba wyciszyć ściany, podłogi i wycyklinować, wymienić wszystkie drzwi. Syn czasem zachowuje się głośno, przy ataku szału trzaska drzwiami. Spotykam się z upomnieniami sąsiadów, Sąsiadka pod nami straszy nas policją 😪. 

Są również potrzebne meble, te które udało mi się zorganizować są w rozsypce. Długo się zastanawiam czy założyć zbiórkę. W miom mieście byłam już wszędzie prosić o pomoc, prezydent miesta, pani senator... Nikt nie chciał mnie wysłuchać, wręcz przez telefon usłyszałam że ludzie mieszkają gorzej i mam się cieszyć że mam mieszkanie 😪. Na ten moment po szpachlowałam dziury w ścianie, za gipsowa, ściany zostały zagruntowane, pomalowałam na biało, niestety farba odparza i schodzi. 

W międzyczasie czasie zostałam okradziona, rozsypał się samochód, bardzo potrzebny by dowozić dziecko do szkoły i lekarzy specjalistów, każdy lekarz w innym mieście, oczywiście prywatnie.

Znalazłam się w tak patowej sytuacji, że 1szy raz postanowiłam poprosić ludzi o pomoc. Będę bardzo wdzięczna za każdą wpłatę. 💗