Hej! Tu Etna. Oto krótka historia o mnie.

Dwa lata temu zostałam potrącona przez samochód, a kierowca pozostawił mnie na niemalże pewną śmierć w rowie. Po kilku dniach przechodzący obok ludzie zobaczyli mnie i zadzwonili po odpowiednie służby, by mnie ratować. Na miejsce udali się ludzie ze Stowarzyszenia Chełmskiej Straży Ochrony Zwierząt (sekcja w Lublinie). Na szczęście byli wśród nich osoby, które nie przekreślili mojego psiego życia. Zabrali mnie do jednej z lecznic, gdzie sugerowano dwa wyjścia - eutanazję bądź życie na wózku, dodatkowo noszenie pieluszek. Ciężko wyrazić swoją wdzięczność za ludzi którzy mnie nie przekreślili i bez chwili zawahania kazali mnie ratować!

Dotychczas mieszkałam sobie przez 1,5 roku w hoteliku, gdzie egzystowałam wśród 28 psiaków! Dzisiaj, po dwóch latach oswojenia się z wózkiem jak i pieluszkami znalazłam prawdziwy DOM. Adoptowali mnie super ludzie, którzy chcą dla mnie wszystko, co najlepsze pod Słońcem. Zamieszkałam również z dwoma wcześniej adoptowanymi kotami. Mam więc brata i siostrę!

O losie! Nie sądziłam, że uda mi się z nimi dogadać! :)

Niedawno zaczęły się pojawiać dziwne rzeczy, takie jak np. krew w pieluszce. Rodzice starają się zapewnić mi ciągłą opiekę weterynaryjną, poświęcają każdą wolną chwilę na badania.

Jeżeli zechciałbyś ich wesprzeć w opiece nade mną będę wdzięczna za każdą złotówkę! Chcę być najlepszym przykładem na to, że każdy zasługuje na lepsze życie, a wózek wcale nie oznacza, że nie masz prawa być szczęśliwym!