Mijacie nas codziennie na ulicy, być może spotykacie nas w pracy. Eleganckie, zadbane kobiety, głośnym śmiechem maskujące strach przed przyszłością, matki poświęcające się dla swoich dzieci, będące w stanie oddać im wszystko, a jednocześnie cierpiące z powodu depresji, strasznej mrocznej choroby.

O takich sprawach dowiadujecie się z telewizji, z programów dokumentalnych albo oglądając filmy sensacyjne. Niestety takie rzeczy dzieją się tu i teraz, w naszym kraju, przydarzają się naszym znajomym i anonimowym kobietom mijanym na ulicy.

Ja - pozornie niesamowicie silna kobieta, po znalezieniu się w epicentrum skumulowanych przeciwności życiowych trafiłam do szpitala psychiatrycznego, z diagnozą zaburzeń adaptacyjnych i nabytym zespołem stresu pourazowego.

Dnia 28.02.2022 roku zgłosiłam się do Szpitala Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie gdzie cudowna doktor jako pierwsza stanęła w mojej obronie uświadamiając mi, co tak naprawdę przeżyłam. W trakcie mojego 16 dniowego pobytu wszczęła procedurę niebieskiej karty. W szpitalu stwierdzono przebytą traumę, zaburzenia adaptacyjne, głęboką depresje co aktualnie przerodziło się w PTSD (zespół stresu pourazowego).

Okazuje się, że to co dla człowieka jest codziennością w końcu staje się dla niego normalnością.

Przez cały ten okres powtarzałam sobie cytat „jeżeli idziesz przez piekło, nie zatrzymuj się”.

Złamane serce można mieć naprawdę, w lutym w szpitalu odkryto u mnie zaburzenie czynności pracy serca: zaburzenie repolaryzacji ściany przegrodowej należącą do grupy arytmii prowadzącej do niewydolności serca. W styczniu roku 2022 przed rozpoczęciem się całej sytuacji miałam wykonywane EKG który nie wykryło żadnych nieprawidłowości.

Dziś powoli staje na własne nogi, odzyskuje wiarę w ludzi i uczę się ponownie zawierzać instytucjom powołanym do pomocy.

Usłyszałam "jesteś za Mała na walkę z systemem” Nie mogę być za mała, nie chcę się poddawać i udawać, że to co mnie złamało nigdy się nie wydarzyło. W związku z trudną sytuacją życiową zbieram środki na pokrycie kosztów związanych z obsługą prawną oraz codziennym funkcjonowaniem i leczeniem PTSD. Koszty te przewyższają moje możliwości, dlatego proszę o okazanie dobrych serc które pomogą mi wyjść na prostą w tej strasznej sytuacji, w jakiej się znalazłam.

Dziękuję Wam ogromnie za tak wiele ciepłych słów które upewniają mnie, że postępuje słusznie nie poddając się. Proszę Was o modlitwy, kciuki, dobre myśli w naszym kierunku.

Bardzo dziękuję za każde wsparcie.