Rudi to 12-letni wykastrowany kot wzięty z ulicy. Na ogół spokojny, tulaśny i temperamenty tylko gdy przychodził czas na zabawę. Nikt by się nie spodziewał, że nasz kochany, zawsze pełen apetytu rudzielec z dnia na dzień poczuje się gorzej. Dnia 15 sierpnia funkcjonował prawidłowo, jadł, pił oraz się załatwiał. Nie byliśmy w stanie zauważyć jakichkolwiek nieprawidłowości. Nastała pora wieczorowa gdy nagle opadł z sił. Zaczął być chwiejny, toporny na jakiekolwiek bodźce i otępiały. Natychmiast zdecydowaliśmy się pojechać na pogotowie weterynaryjne czynne całą dobę. Nie zwlekaliśmy ani minutę z podjęciem decyzji o hospitalizowaniu naszego czworonożnego przyjaciela. Niestety możliwości diagnozy są różnorakie.. Rachunki jakie przyszło nam opłacić stawiają nas w nieziemsko trudnej sytuacji, ale i tak stwierdziliśmy, że musimy podjąć się walki. Inne wyjście nie byłoby zgodne z naszym sumieniem i miłością do Rudego. Wykonane zostało usg jamy brzusznej, które nie wykazało żadnych nieprawidłowości. Echo serca również pokazało, że serduszko bije bez większych przykrych zmian. Niestety schody zaczęły się w momencie wykonania usg nerek. Ostra niewydolność + problem z trzustką. Również czeka nas tomograf komputerowy głowy, który pomoże ustalić czy nie ma zmian w mózgu. Prawdopodobnie są to jedne z czynników być może odpowiadających za rozwój jego agonalnego samopoczucia. W dniu dzisiejszym (tj.17.08.22) kot stracił kontakt z otoczeniem. Cały czas jest nieruchomy, przestał chodzić, widzieć. Nie je ani nie pije. Oddaje mocz na podkład. Reaguje tylko i wyłącznie na dźwięki nasłuchując. Cały czas szukamy rozwiązania oraz diagnozy odpowiedzialnej za to co dzieje się w dalszym ciągu z kotkiem. Czekamy na wyniki hemoglobiny wtedy możemy podjąć jakiekolwiek kroki w dalszym leczeniu naszego misia a póki co zrobiliśmy co mogliśmy. Dzisiaj wiemy tylko, że nie stać nas na to, aby dalej kontynuować to co zaczęliśmy. Wiemy, że się nie poddamy i tutaj nie ma żadnego ale.