Igorek urodził się jako zdrowy chłopczyk. Jedyne problemy, które pojawiły się u niego w wieku niemowlęcym, dotyczyły obniżonego napięcia mięśniowego, które szybko udało się zażegnać na regularnych zajęciach z rehabilitantem. Choć wszystko wydawało się w porządku, nagle – z dnia na dzień – świat Igorka i jego najbliższych wywrócił się do góry nogami… W wieku 14 miesięcy chłopiec utracił wszystkie wyuczone wcześniej umiejętności. Igor nagle przestał reagować na otoczenie, przestał się uśmiechać, przestał mówić.

Mama Igorka, szukając pomocy u specjalistów, niejednokrotnie usłyszała, że Igor jest przecież chłopcem, a chłopcy zawsze rozwijają się z opóźnieniem. Teraz już wie, że była to kompletna bzdura i jest sobie wdzięczna, że nie poddała się wówczas w walce o pomoc dla swojego syna. Niedługo później u Igora został zdiagnozowany autyzm dziecięcy.

Od chwili poznania diagnozy na rzeczywistość chłopca składają się zajęcia z wieloma specjalistami, którzy starają się robić wszystko, aby pomóc mu osiągać kolejne etapy rozwojowe, które ze względu na chorobę stanowią dla niego bardzo trudny cel.

Na domiar złego, kiedy Igor miał 3 lata, dało o sobie znać jego kolejne schorzenie — epilepsja. Padaczka jest bezlitosną chorobą, która podczas ataku sieje spustoszenie w organizmie małego Igorka. Jedyną szansą na jej stłumienie jest stała farmakoterapia w towarzystwie regularnych kontroli w gabinetach lekarskich. Niedługo później do listy schorzeń chłopca doszło również wodonercze dryfujące, które powiększyło szerzę specjalistów opiekujących się Igorem. Do tego nietolerancja glikozy, upośledzenie umiarkowane, oraz wada genetyczna mutacja HIVEP 2. Białko w mózgu odpowiadające za psychorozwój u Igorka po prostu się nie wykształciło.

Dzięki opiece wielu specjalistów i ciężkiej pracy Igorka pojawia się coraz więcej progresów. Niestety dalej pojawia się agresja, a zdarza się również autoagresja, gdy sądzi, że jest nie rozumiany, lub nie radzi sobie z emocjami.