Wyobraź sobie przestronny pokój o lekkim skosie i wielkim oknie przez które widać bukowy las, a u jego stóp migoczącą w słońcu taflę jeziora. W oknie tym żadna pora roku nie jest tajemnicą, a i dzień wstaje jakby wcześniej. Pokój ma pastelowe ściany w delikatnym odcieniu błękitu. Przebywając w nim ma się poczucie, jakby cząstka sierpniowego nieba ukryła się przed jesienią. Nie ma tu nadmiaru mebli, ani mebli zbytecznych, pośrodku stoi stół tak wielki jak wielkie jest piękno szytych sukni. Tak wielki, aby nożyce mogły płynąć miedzy wykrojami we wszystkich kierunkach świata. Na stole tym leży len, wielki ocean beżowej natury,

na którym zarysowane są linie określające subtelność kobiety. Jedną ze ścian zdobi malowidło prząśniczki wijącej nici wprost z gwiazd. Metafora życiowej harmonii wypełnionej kolorami rozproszonymi przez pryzmat przeplatanych spraw. W rogu dumne popiersie manekina,

z niego leniwie opadająca suknia zwiewnie dotyka podłogi. Na przeciw lustro prężące odbicia przegląda się ręcznie szytym ściegom. Gdzie nić płynie raz nad, raz pod krawędzią płótna.

Jest też regał, na nim rzędy kolorowych szpulek, jeże ze szpileczek, agrafki i igły bez stogu siana. Miseczki z guzikami i ich dziurkami, koronkami i innymi atrakcjami w jakich tylko kobieca intuicja rozeznać się umie. Ze spraw grubszych to są jedynie bele z dokładnością milimetrów ułożone wzorem i przeznaczeniem. Obok parę krzeseł każde z innej jakby bajki, dopasowane do indywidualności twórczyń. Wyrażając ich temperamenty, style i osobowości.

Wyobraź sobie że jesteś w takim pokoju, pochłonięta magią szycia, otoczona zapachem olejków i wibracją muzyki. Jak doszywasz i odcinasz kolejne myśli, kolejne skrawki materiału

z których tworzysz nową przestrzeń. Wyobraź sobie jak zatrzymujesz czas i wprawiasz go rytm we własnym rytm i tylko dla siebie. Pochłonięta kreowaniem jesteś twórczynią, inspiracją dla wewnętrznego JA. I wzmacniasz tę magię wraz z podobnymi Tobie osobami. Wyobraź sobie że jeśli masz taką wolę możesz współtworzyć takie miejsce poprzez myśl, byciem w nim albo dobrym uczynkiem.

My już zaczęliśmy być tym obrazem, weszliśmy schodami wyobraźni w rzeczywiste urealnienie. Dołącz do nas, do współtworzenia przestrzeni w której kobieta może się spełnić. Do tego pokoju o lekkim skosie i wielkim oknie, przez które widać bukowy las...