Kłopot nie przychodzi sam...




 Do niedawna nie chcieliśmy wierzyć, że myśleliśmy „coś nieistotnego”, ale.  Ale… U Oksany w końcu zdiagnozowano onkologię…

 Oksana ma raka piersi.  Guz jest złośliwy, agresywny.

     Ciężko pisać..., ciężko znaleźć słowa, ale spróbuję ............. - naprawdę potrzebujemy Twojej pomocy, pomocy wszystkich!




 Nie mogliśmy sobie wyobrazić, że ta cholerna wojna wybuchnie w naszym kraju, tak jak nie mieliśmy pojęcia, że ​​nadejdzie ten kłopot - "onkologia", tak samo podstępna dla naszej młodej rodziny ... Jesteśmy małżeństwem od dwóch lat, mamy mała oddana przez Boga córka Nonna.




 Tydzień przed wojną pojechaliśmy z Oksaną do lekarza w naszym okręgu kijowskim na badanie i po badaniu powiedziano nam: „Coś mam w piersi, ale nie wiemy co dokładnie”.

     Potem zrobili biopsję w innym szpitalu, potem biopsję trypanową w drugiej klinice i 24 lutego 2022 zaczęła się wojna…




 Nikomu nie powiedzieliśmy, że poszliśmy do lekarzy ............




   Pamiętam dzień 24 lutego, kiedy rozpoczęły się bombardowania na Ukrainie, cały dzień wahałem się, co zrobić ze mną jako mężczyzną, bo nie chciałem wyjeżdżać ze stolicy i ze wszystkimi włóknami duszy chciałem jechać bronić naszego kraju bronią!




 Wyjeżdżając z Kijowa, musieliśmy poznać wyniki testów, które zdaliśmy, ale przez długi czas nie mogliśmy ich dostać od lekarzy, ponieważ jeden szpital został zamknięty, a druga klinika przeniosła się na zachód kraju.  Tylko w tym tygodniu udało nam się uzyskać wszystkie te wyniki...




 Wczoraj mieliśmy okazję po raz pierwszy udać się z Oksaną do regionalnego centrum miasta Kropywnycki do przychodni onkologicznej, gdzie wykonaliśmy ostateczną tomografię komputerową, USG i badania krwi.  Lekarz powiedział, że zaraz w poniedziałek przyjdzie na chemioterapię, sześciu z nich zostało już wyznaczonych.  Według specjalisty onkologa-mammologa: „guz jest złośliwy, agresywny i niereagujący, trzeba podjąć natychmiastowe działania”.




 Do niedawna nie mówiliśmy rodzicom, że byliśmy u lekarzy i że istnieje jakieś podejrzenie.




  Wczoraj, kiedy wróciliśmy do domu, Oksana płakała, zapytałem ją: „dlaczego płaczesz słońce?”  , odpowiada: „Nie wiem, jak mam powiedzieć o tym mamie, o diagnozie”.

 Matka Oksany dowiaduje się o tym dzisiaj ...

 Poparł ją i powiedział, że z Bożą pomocą i ludzkim wsparciem poradzimy sobie ze wszystkim.




 Myślę, że może Oksana powie coś później.

     Nie poddajemy się i nie poddajemy się, robimy wszystko, co możliwe.




 Razem z wami, przyjaciele, dokonałem tysięcy dobrych i jasnych uczynków dla dzieci i ludzi na Ukrainie.

    Największą rzeczą, której nie lubię robić, jest proszenie o pomoc dla siebie.

   

    Ale teraz nie mam innego wyjścia i muszę zwrócić się do Ciebie o pomoc, ponieważ wydałem wszystkie moje oszczędności finansowe, a jeszcze więcej pieniędzy kredytowych.




 W tej chwili jesteśmy przymusowymi migrantami i nie mamy tu pracy, więc nie ma dochodów materialnych, a koszty idą i pójdą każdego dnia, na lekarstwa, chemię, oczyszczanie organizmu z chemikaliów, paliwo...




 Będziemy wdzięczni za wszelką pomoc materialną i wsparcie, modlitwę, rady.