Cześć, mam na imię Karolina. Mam 30 lat. Piszę to z ogromnym trudem, bo nigdy nie myślałam, że znajdę się w sytuacji, w której będę musiała prosić Was o pomoc. Ale życie potoczyło się inaczej – i teraz nie daję już rady sama.

Od wielu lat zmagam się z poważnymi zaburzeniami psychicznymi: depresją, chorobą afektywną dwubiegunową, zaburzeniami lękowymi, atakami paniki i bulimią. Zaczęło się już w gimnazjum, miałam indywidualne nauczanie, zawaliłam rok w szkole i musialam powtarzać klasę. Każdego dnia moje życie przypomina walkę o przetrwanie. Są dni, kiedy nie mam siły wstać z łóżka, wyjść z domu, porozmawiać z kimkolwiek. Lęk i smutek potrafią mnie sparaliżować do tego stopnia, że nie jestem w stanie załatwić nawet najprostszych spraw. Boje się wyjść z łożka i domu. Ból psychiczny jest tak wielki, że przechodzi na fizyczyny, zaczynam się dusić, boli mnie całe ciało.

Choroba wpływa też bardzo mocno na moje życie zawodowe. Próbuję podejmować pracę, ale przez wahania nastroju, napady lęku i fizyczne objawy (jak np. drżenie, płacz, duszności, brak snu) często nie jestem w stanie utrzymać się na dłużej w żadnym miejscu (nie arz mdleje w pracy, mam ataki płaczu). Zdarza się, że muszę nagle zrezygnować z pracy albo nie jestem w stanie dotrzeć na rozmowę kwalifikacyjną. Ciągłe poczucie winy i bezsilności jeszcze bardziej pogarsza mój stan.

Jestem pod opieką psychiatry i psychoterapeuty, jednak leczenie i regularne wizyty są bardzo kosztowne. Same leki to często kilkaset złotych miesięcznie, a do tego dochodzą konsultacje, terapie i inne niezbędne wydatki. Zdarza się, że muszę rezygnować z leczenia, bo zwyczajnie nie stać mnie na jednoczesne opłacenie rachunków, zakup leków i codzienne potrzeby, takie jak jedzenie.

Zdecydowałam się założyć tę zrzutkę, bo naprawdę potrzebuję wsparcia. Potrzebuję środków, które pozwolą mi kontynuować leczenie, opłacić terapię i kupić leki oraz utrzymać się w życiu i domu. Marzę o tym, by mieć stabilność, poczucie bezpieczeństwa i szansę na normalne funkcjonowanie – chociażby takie, by rano móc wstać bez strachu i bólu psychicznego.

Choruję również na bulimię – to zaburzenie odżywiania, które bardzo mocno wpływa na moje życie. Często wpadam w napady objadania się, po których ogarnia mnie ogromne poczucie winy i wstydu. Staram się wtedy „naprawić” to, co zrobiłam – prowokując wymioty, głodząc się lub nadmiernie ćwicząc. To błędne koło, z którego trudno się wydostać.

Wszystkie informacje są jak najbardziej prawdziwe, posiadam dużą dokumentację medyczną ponieważ leczę się od czasów szkolnych. Posiadam orzeczenie i będę chciała starać się o kolejne. Starałam się dwa razy o rente ale nie dostałam pozwolenia ponieważ nie mam przepracowanych 4 lat.

Te choroby nakładają się na siebie i sprawiają, że życie staje się ciągłą walką. Potrzebuję leczenia, terapii, wsparcia specjalistów, ale to wszystko wiąże się z kosztami, których nie jestem w stanie samodzielnie pokryć.

Z góry dziękuję każdemu, kto przeczytał ten opis, podzielił się zrzutką, zostawił dobre słowo lub dorzucił coś od siebie. Każda złotówka dla mnie wiele znaczy. Nie jestem w stanie wyrazić, jak wiele to dla mnie znaczy. Dziękuję z całego serca.