Mam na imię Wiktoria Kowalchuk. Pochdzę z Krymu. Należę do misyjnego zrgomadzenia sióstr slużebnic Ducha Świętego. Jestem ukrainką i pracuję obecnie w Ukrainie. Przez ostatnie lata pracowałam w Grecji ale z początkiem wojny wróciłam do Ojczyzny żeby przeżywać te trudne czasy razem ze swoim narodem. Kiedy poraz pierwszy trafiłam do Borodianki, miasteczka co przeżylo rosyjską okupacje w Marcu, zobaczyłam ruiny, wypalone domy, sklepy, szkoły, przeżylam szok i razem z tym przyjęlam realność wojny. Towarzyszyli mi wtedy słowa, kore św. Jadwiga usłyszala z krzyża, rozpoznając co ma czynić: "Czyń, co widźisz". Widźialam zniszczenie i ruiny ale razem z tym ludzi, dzieci, osoby starsze, ktore stracili wszystko. Postanowiłam że chcę w jakiś sposób być obecną dla tych ludzi, być z nimi, chociaż nie ma w tych okolicach żadnej parafiji katolickiej. Ponieważ jestem nauczycielką i przez całe życie pracuje z dziećmi, przyjechałam do administracji miasteczka i zaofiarowałam swoją posługe jako wolantariuzki. Chętnie mnie przyjęli. Teraz prowadze zajęcia z języka angielskiego i różną działalność artystyćzną dla dzieci w namiocie UNICEF i modulnym miasteczku, w ktorym mieszkają ci, co stracili swoje domy i mieszkania zupełnie. Powoli poznaję ludzi i to co wiele z nich przeżyło. Pracuję tu dopiero kilka tygodni, dla większości to jest też pirwsze spotkania z kimś z Kościoła Katolickiego. Ale do tej pory doświadczyłam już dużo życzliwości i wdzięczności. Dla pracy z dziećmi i rodzicami potrzebuję dużo różnych żeczy. Do tej pory większość zajęć odbywała się na podwórku. Teraz powoli staje zimno i używamy pokoju w modulach. Przydał by się nam dla zajęć rzutnik, którego niestety narazie nie mamy. Dlatego zwracamy się z pokorną proźbą o wsparcie i według możliwości o przydbanie jego dla nas. Zapewniamy o naszej modlitwie za wszystkich naszych dobrodziejów, swiadomi tego że dzięki tej pomocy nasz kraj walczy o swoją wolność, o prawdę, o przyszłość. Rownież polecamy się waszym modlitwam.