Zbieram na aparat słuchowy, bo... co?! Słucham?! No właśnie, nie słyszę!

Cześć!

Mam na imię Tomek i słyszę… jak przez watę, przez mgłę, a czasem wcale. Nie jestem super bohaterem, ale mam super moc – potrafię kompletnie zignorować, co się do mnie mówi. Problem w tym, że nie robię tego specjalnie. ;)

Od jakiegoś czasu mój słuch wyraźnie daje mi znać, że postanowił przejść na emeryturę wcześniej niż reszta ciała. Przez to czuję się wykluczony – trudno mi uczestniczyć w rozmowach, rodzinnych spotkaniach czy zwykłym "co słychać?" na ulicy (co słychać? Nic!).

Najgorzej ma jednak moja żona. Powtarza wszystko po kilka razy, czasem z megafonem (w przenośni… jeszcze). Mówi, że brakuje nam już tylko tłumacza migowego i psa przewodnika, który będzie mnie prowadził za ucho.

Dlatego zwracam się do Was z prośbą – pomóżcie mi odzyskać dźwięki świata. Śmiech ludzi, szelest liści, a nawet narzekanie żony (no dobra, z tym może poczekajmy chwilę) – wszystko to chcę znowu słyszeć. Aparat słuchowy to dla mnie nie luksus, to szansa na normalne życie.

Każda złotówka przybliża mnie do tej możliwości. Jeśli możesz – dorzuć się, udostępnij, przekaż dalej. Ja natomiast obiecuję, że jak już będę słyszał, to przyjmę każde "dziękuję", "proszę", a nawet "znowu zostawiłeś skarpetki na środku pokoju" – z uśmiechem i wdzięcznością!

Dziękuję z całego serca (i tego, co jeszcze słyszę)!

Tomek