Honey została znaleziona w Tetritskaro, wychodnej części Gruzji. Porzucona sunia, niedawno musiala sie oszczenic. Prawdopodobnie traktowana była jako maszynka do rodzenia dzieci, wyrzucona jak śmieć na ulicę kiedy już nie była potrzebna. Wychudzona, przeganiana z kąta w kąt Ukrywała się w pobliskim lesie przed ludźmi, którzy źle ją traktowali. 

Honey została zabrana przez dobrych ludzi. Zabrana do kliniki. Okazało się, że w żołądku ma same kości, tylko to udawało jej się na ulicy znaleźć do zjedzenia. Miała straszną anemię i całe mnóstwo pasożytów. 

Otrzymując dobrą opiekę Honey pomału  zaczęła się wzmacniać i regenerować.

Wyleczona, odkarmiona, była gotowa do szczepień i kolejnych kroków zbliżających ją do adopcji międzynarodowej. 

Los się do Honey uśmiechnął po raz kolejny kiedy to rodzina z Polski Iwona i Piotr zakochali się w suni od pierwszego wejzenia i postanowili dać jej ten wymarzony dom do końca życia. 

Zbieramy zatem wspólnie na koszty transportu dla pięknej Honey aby jak najszybciej mogła dołączyć do swojej nowej rodzinki i cieszyć się życiem w Polsce.

Gruzja to piękny kraj, cudowny krajobraz, przepiękne widoki, wspaniali gościnni ludzie, doskonałe jedzenie i wyśmienite wino. Jednak wielu turystów powracających z Gruzji nie może podnieść się z przygnębiających widoków przeogromnej psiej bezdomności, jaką spotyka się na każdym kroku. Psy są wszędzie, na drogach, przy sklepach, na polach, głodne, schorowane, postrzelone, kulejące po potrąceniach, szukające turystów, którzy choć na moment przystaną, którzy nakarmią, którzy pochylą się, aby pogłaskać. Szacuje się, że na ulicach Gruzji w takich warunkach żyje ponad pół miliona psów, przy zaludnieniu 3,7 mln mieszkańców. Skala bezdomności więc jest porażająca. Nie ma systemowych rozwiązań, a nieliczne fundacje nie są w stanie zapanować nad niekontrolowanąrozrodczością. Nieliczni turyści są tak zdeterminowani, że na miejscu znajdują dom tymczasowy, opłacają utrzymanie i leczenie, a po okresie kwarantanny ściągają psiaka do siebie.