List naszej mamy :

„ Nie tak wyobrażałam sobie życie po przejściu na emeryturę. Zawsze byłam pełną życia i aktywną osobą – wierzyłam, że moja codzienność będzie pełna nowych doświadczeń i spotkań z wnukami oraz resztą najbliższej rodziny. Niestety, ten spokój i szczęście przerwała wieść o diagnozie…

Moje problemy ze zdrowiem zaczęły się zaledwie parę lat temu. Dokuczały mi bóle kręgosłupa, a specjaliści nie potrafili znaleźć ich przyczyny. Kolejne blokady, zastrzyki i tabletki przynosiły ulgę jedynie na krótką chwilę. Ze względu na nasilające się dolegliwości w 2023 roku lekarze zdecydowali o przeprowadzeniu dogłębnych badań. Niestety, wyniki okazały się okrutne...

6 grudnia wykryto u mnie 8-centrymetrowego guza – raka płaskonabłonkowego w okolicy dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Dodatkowo okazało się, że zdążyły się już pojawić przerzuty do wątroby.

Wieści o chorobie były dla mnie ogromnym szokiem. Nigdy wcześniej w naszej rodzinie nie było przypadków raka. Pierwsze moje myśli popędziły w stronę moich wnuków i dzieci… To jeszcze nie pora, by się z nimi żegnać. To jeszcze nie pora, by umierać. 

Dotychczas przeszłam 29 radioterapii I 7 chemioterapii. Zarówno choroba, jak i leczenie onkologiczne wyniszczyły mój organizm, jednak wierzę, że uda mi się pokonać raka. Nie pytam „Dlaczego ja?”. Widocznie tak musiało być. Każdego dnia czuję wsparcie moich cudownych córek, które dodaje mi siły do walki. Jedyne czego mi żal, to utraconej sprawności i włosów, które straciłam już w czasie pierwszego cyklu chemii…

Niestety, koszty związane z leczeniem onkologicznym są niezwykle wysokie. Ciężko naszej rodzinie udźwignąć je samodzielnie – zwłaszcza że otrzymuję jedynie skromną emeryturę…

Proszę, pomóżcie mi wygrać z rakiem. Nie tylko dla mnie, ale także dla moich dzieci i czwórki ukochanych wnuków. Wierzę, że przed nami jeszcze wiele lat spędzonych razem! „

Mariola