Barev!

Pozdrowienia z przepięknej i dzikiej Armenii. Po prawie pięciu miesiącach wspólnej podróży dojechaliśmy do Meghri, miasteczka graniczącego z Iranem. Kiedy kilka miesięcy wcześniej spotkaliśmy się w Czarnogórze, żadne z nas nie myślało, że zajedziemy w tak nieznane kulturowo miejsca. Cóż, nawet żadne z nas nie myślało, że będziemy przeżywać tą podróż razem. Dzisiaj mając świadomość, iż za kilka tygodni już wracamy, wiemy, że to dopiero początek - Dobry Początek.  

Ágætis byrjun jak mawia Sigur Rós.

Gruzja pożegnała nas sutą suprą, nieskazitelnie pięknymi lasami i pozostawiła wielki zachwyt, jaki wzbudziły w nas tamtejsze lodowce. Wjeżdżając do Armenii nie mieliśmy żadnych większych oczekiwań ani planów, ale to ona poruszyła naszą wrażliwość najbardziej. Przywitała nas ogromną przestrzenią, jaką zastaliśmy na jej płaskowyżach. Widok z Azhdahaku odczarował moją klątwę i pokazał, że istnieją krainy równie piękne i poruszające jak powulkaniczna Islandia. Armenia odkryła przed nami „porcelanowe” komnaty schowane w jej rzecznych najgłębszych jaskiniach. W zimne dni grzała nasze ciała gorącymi źródłami, ale najgorętsze były serca ludzi, których zrodziła. To ludzie pomogli nam ujrzeć i zrozumieć prawdziwe oblicze tego miejsca. Choć powojenny pył jeszcze nie opadł i w głowach Ormian długo będzie wisiał niepokój, to czuję się tu niesamowicie bezpiecznie za sprawą właśnie tych otwartych i pełnych pokoju ludzi. 

Armenio, życzę ci spokoju w głowie, zdrowego i silnego ducha, aby żadne z twoich dzieci nigdy nie musiało chwytać za broń. Jesteś piękna i dajesz życie pięknym ludziom. 

Żyj w pokoju. 

Przy okazji chciałbym powiadomić, że zostaliśmy prelegentami na Nash Festiwal, który odbędzie się 22 listopada w Szklarskiej Porębie i na który serdecznie Was zapraszamy!  Heja!

Tymczasem wsiadamy na rowery i pędzimy z Armenii do Kutaisi, mamy jeszcze dwa tygodnie na przeżywanie:) Serdecznie dziękuję za wszystkie ostatnie i przyszłe przysłowiowe „ kawki i piwka”

Heja! :*