,,A osobę niepełnosprawną trzeba przede wszystkim dostrzec ,zbliżyć się do niej i wtedy dopiero można zobaczyć zwyczajnego człowieka, który tak samo jak my ma uczucia, talenty, ambicje ,różne potrzeby i bardzo chce żeby normalnie traktować ''.

Emilka urodziła się 10 lutego 2011r jako wcześniak. Jednak od początku nie rozwijała się jak jej zdrowi rówieśnicy. Córka ma duże problemy z napięciem mięśniowym ,równowagą, utrzymaniem głowy. Mimo tych przeciwności jest bardzo pogodnym dzieckiem .Najprawdopodobniej nigdy nie dowiemy się co jej jest, gdyż medycyna nie jest jeszcze na tyle rozwinięta by móc diagnozować wszystkie nieznane przypadki.Córka jest dzieckiem leżącym całkowicie zależna od innych osób W ubiegłym roku przeszła dwie operacje głowy , podczas których wszczepiono stymulator mózgu DPS ,który ma być kluczowy w drodze do lepszego rozwoju ruchowego .Jednak by tak się stało potrzebna jest intensywna rehabilitacja. Problemy te sprawiają ,że musi być pod opieką wielu poradni ,specjalistów, terapeutów, do których najczęściej jeździmy prywatnie. Ponadto córka kilka razy dziennie przyjmuje leki na stałe, których nie może zabraknąć.

Patrzę na zdrowe dzieci i chciałabym widzieć Emilkę wśród nich. Jednak mimo smutku nauczyłam się doceniać drobne szczegóły. Każdy uśmiech Emilki, każda jej radość i postępy jakie robi są dla mnie jak promyk słońca na niebie. I wiem że jeszcze przed nami długa droga, aby Emilka zrobiła pierwszy krok , to nie tracę nadziei .Na ten dzień czekam z utęsknieniem ,tak jak każda mama wyczekuje u swojego dziecka.

Dlatego proszę ludzi dobrej woli o pomoc w walce o lepsze jutro dla Emilki..