Mam na imię Tomek, mam 37 lat. Na wstępie przyznam, że bardzo trudno przychodzi mi prosić o pomoc… Dotychczas byłem sprawnym i silnym człowiekiem - głową rodziny. Jestem szczęśliwym mężem i tatą malutkiej dziewczynki, która ma teraz 1 rok i 7 miesięcy.

Od połowy grudnia 2024 roku wróciłem do pracy po ciężkiej chorobie – Hidradenitis Suppurativa (HS) w 3. stopniu według skali Hurleya. To przewlekła, bolesna i niestety nieuleczalna choroba zapalna skóry i tkanki podskórnej. Powoduje powstawanie licznych ropni, przetok i blizn, a w zaawansowanym stadium, takim jak mój, prowadzi do bardzo silnego bólu, stanów zapalnych w całym organizmie i ograniczeń ruchowych. Leczenie polega na hamowaniu postępu choroby i łagodzeniu bólu, ale na ten moment medycyna nie zna metody na jej całkowite wyleczenie. Ważne jest także utrzymywanie ogólnego zdrowia organizmu, w tym szczególnie zdrowia jamy ustnej, ponieważ infekcje zębów mogą nasilać przebieg HS.

8 marca 2025 roku wyszedłem do pracy i… nie wróciłem już tego dnia do moich kobiet. Podczas próby zatrzymania osoby podejrzanej o kradzież, niefortunnie przeskoczyłem przez niewielką przeszkodę. Moja noga skrętnie uderzyła o podłoże i usłyszałem głośne "chrupnięcie". W szpitalu po badaniach okazało się, że mam złamanie kości podudzia łącznie ze stawem skokowym, a także złamanie nasady bliższej piszczeli (kłykcie, głowa, nasada bliższa). Konieczna była operacja. Niestety, już następnego dnia wykonano kolejną, ponieważ lekarze uznali, że pierwsze zespolenie było niewystarczające.

Po powrocie do domu dostałem skierowanie na pilną rehabilitację. Termin? Marzec 2026 roku. Byłem przerażony – kolano sztywniało tak szybko, że nie mogłem czekać. Z pomocą rodziny udało się rozpocząć prywatną rehabilitację. Znalazłem też wcześniejszy termin na NFZ w innej placówce (maj 2025 - CITO) i przeszedłem już jedną 10-dniową serię rehabilitacji. Fizjoterapeutka powiedziała, że rehabilitacja potrwa około roku, co potwierdził lekarz – według niego będzie to od 6 do 12 miesięcy, a jeśli nie uda się wypracować pełnej sprawności, czeka mnie proteza kolana. Kłykieć jest obniżony, a kolano schodzi do środka. Lekarz powiedział jednak, że rehabilitacja może mnie uratować przed operacją – i na to liczę!

Niestety, kolejne skierowanie na NFZ, również na CITO, ma termin dopiero na luty 2026… Nie mogę czekać tak długo, jeśli chcę uniknąć kolejnych operacji, wrócić do zdrowia, do pracy i do moich najbliższych.

Do dnia wypadku nie przepracowałem pełnych trzech miesięcy na umowie zlecenie, więc otrzymuję wypadkowe w wysokości ok. 2100 zł. Gdyby nie to, że mieszkamy u rodziców, dawno byśmy zbankrutowali. Moja żona jest na urlopie wychowawczym i opiekuje się naszym dzieckiem… a właściwie dwójką dzieci, bo ja sam w tej chwili wymagam stałej opieki.

Założyłem tę zrzutkę, ponieważ bez prywatnej rehabilitacji nie mam szans na powrót do zdrowia. Jedno wejście u fizjoterapeutki specjalizującej się w takich przypadkach (pracującej m.in. z piłkarzami) kosztuje 150 zł i trwa około 1,5 godziny.

150 zł x 30 dni rehabilitacji = 4500 zł

Każda, nawet najmniejsza wpłata, przybliża mnie do celu – powrotu do mojej rodziny i normalnego życia. Jeśli uda się zebrać więcej niż zakładana kwota, całą nadwyżkę przeznaczę na dalsze leczenie – w tym leczenie zębów, które jest bardzo ważne w walce z przebiegiem choroby HS i pomaga w utrzymaniu ogólnego zdrowia organizmu. Koszt takiego zabiegu to około 12.000zł.

Z całego serca dziękuję każdemu, kto zdecyduje się mnie wesprzeć – choćby symboliczną złotówką. Życzę Wam, byście zawsze byli zdrowi, bo to dzięki zdrowiu jesteśmy w stanie zapewnić naszym bliskim wszystko, co najlepsze.

Dziękuję!