Witaj,

Mam na imię Klaudia,jako dziecko często chorowałam na zapalenie uszu,niestety w latach 90 najpowszechniejszym antybiotykiem była gentamecyna,tyle ,że nikt nie wspominał o tym jak bardzo uszkadza słuch... Już w szkole zaczęto zwracać mi uwagę ,że za głośno wszystkiego słucham ,jednak przez lata to bagatelizowałam. Po ukończeniu liceum wybrałam się na pierwsze badanie słuchu i niestety potwierdziły podejrzenia. Na pierwszy aparat zdecydowałam się dosyć późno,bo ok.25 r.z.,wówczas w lewym uchu miałam ubytek ok.30 decybeli poniżej normy a prawe na dolnej granicy normy. Niestety nie nosiłam aparatu zbyt długo,ponieważ uległ uszkodzeniu a naprawa nie była możliwa z uwagi na brak dostępnych części i słaba jakoś aparatu. Później odpuściłam temat.

W ostatnich latach coraz częściej męczy zarówno mnie jak i osoby w moim najbliższym otoczeniu to ,że nie słyszę... Głupio mi ciągle prosić innych ,by mówili głośniej ,wyraźniej ,by powtarzali ... W poniedziałek miałam badany słuch i okazało się ,że słuch uległ znacznemu pogorszeniu i dzisiaj ubytek jest na poziomie ponad 50 decybeli w obydwu uszach ... A co najgorsze ,jeżeli nie zacznę nosić aparatu to będzie coraz gorzej... Mieszkam sama z czwórka dzieci córkami w wieku 11 i 7 lat,synami w wieku 8 i 4.Aktualnie pracuje jako opiekunka osób starszych,na umowę zlecenie więc nie mam możliwości wystąpienia o płatność ratalną, nie jestem w stanie także podjąć się umowy na pełen etat,raz ,że nie mam nikogo ,kto pomógłby mi w opiece nad dziećmi ,a dwa w kwietniu czeka mnie operacja na kręgosłup ,po wypadku w pracy w maju bieżącego roku(pracowałam jako kierowca samochodow ciężarowych ). Niestety koszty aparatu na dwoje uszu znacznie przekraczają moje możliwości finansowe... Choć trudno było mi zdobyć się na ten krok ,byłabym wdzięczna za choćby drobną chęć pomocy ułatwienia mi codzienności.