28.12.2020

Odliczamy dni do przeszczepu szpiku.....

Bardzo się boimy jednocześnie mając nadzieję, że wszystko pójdzie w dobrym kierunku.

15.09.2020

Podtrzymanie trwające zaledwie kilka tygodni....i znów powalająca z nóg wiadomość. Wszyscy myśleliśmy, że wróg został przynajmniej złapany w sidła, a on uśpiony, znów zaatakował. Izuni zostało bardzo mało czasu, ten miesiąc, a może cztery, zadecydują o tym co w dalszej kolejności powinno nastąpić. Jeśli uda się jej przeżyć tę ekstramalną, jak na taki mały i wycieńczony organizm, chemię planaowany jest przeszczep. Z którym będzie musiała się zmierzyć ostatkiem sił. Na ratunek przyjdzie jej braciszek. W jednej chwili, wszystkie moje dzieci będą w szpitalu. Nie jesteśmy

w stanie wyobrazić sobie tego strachu...

Jeśli leczenie chemią nie przyniesie rezultatów, Iza zostanie bez szans, bez czasu na zbieranie środków.

Ukojeniem dla niej jest uśmiechnięty i miły personel oddziału, ich postępowanie jest godne podziwu. Lekarze, pielęgniarki i panie salowe są dla niej jak rodzina. Na oddziale spedziła więcej czasu niż w domu.

Naszym marzeniem jest, aby przypadek Izuni podniósł statystyki wyleczalności dzieci z ostrej białaczki niemowlęcej.

Izabela cierpi na rzadką chorobę - niemowlęcą ostrą białaczkę limfoblastyczną z mutacją genu MLL. Obecnie jest pacjentką rzeszowskiej Kliniki Onkohematologii Dziecięcej, gdzie przechodzi proces leczenia (chemioterapię, sterydoterapię i antybiotykoterapię).

Izabela Kmiotek jest 20-miesięczną, uroczą dziewczynką, która z rodzicami i starszym bratem mieszka w Rzeszowie. Gdy miała 4 miesiące rozpoznano u niej niemowlęcą ostrą białaczkę limfoblastyczną z mutacją genu MLL. Obecnie jest pacjentką rzeszowskiej Kliniki Onkohematologii Dziecięcej, gdzie przechodzi proces leczenia (chemioterapię, sterydoterapię i antybiotykoterapię). Ze względu na wiek oraz mutację genu leczenie jest bardzo trudne, pojawiają się kolejne problemy związane z jej zdrowiem. Konieczne będą dodatkowe środki. Izunia jest pogodnym i często uśmiechającym się dzieckiem. Z zainteresowaniem obserwuje wszystko, co dokoła się dzieje, choć daleko jej do normalnego życia. W łóżeczku szpitalnym pierwszy raz usiadła, na korytarzu w towarzystwie kroplówek i chemii stawia pierwsze kroki... Od Państwa wsparcia zależy jak łatwe będzie stawianie przez nią kroków w leczeniu...

Prosimy Was o modlitwę za Izę i trzymanie kciuków.