Dzisiaj o godzinie 18:00 rozpocznie się ważne nabożeństwo dla Staroobrzędowców, nazywane "Marijno stojanije" ( Nocne czuwanie w związku ze wspomnieniem Marii Z Egiptu ) - czytanie Wielkiego pokutnego kanonu św. Andrzeja z Krety.

Na nabożeństwie czyni się ponad 1000 pokłonów do ziemi. Szczególne pokutne modlitwy, dziesiątki wierzących w świątyniach, zbierających się w ten dzień, by sprawdzić nawet swoją wytrzymałość fizyczną, i chęci pokazania czystości swoich dusz i jasność myśli.

Koroną trudzenia się przyjęto nazywać wśród Staroobrzędowców nabożeństwo "Marijno stojanije" — nabożeństwo na cześć Marii z Egiptu, którego nie ma odpowiednika w praktyce innych Kościołów ani w karcie samego Kościoła Chrystusowego.

KRÓTKI ŻYWOT GODNEJ MARII Z EGIPTU

Godna Maria, przezwana Egipską, żyła w połowie V i początku VI stulecia. Jej młodość nie wróżyła niczego dobrego. Kiedy Maria osiągnęła zaledwie 12 lat, uciekła ze swojego domu w Aleksandrii. Będąc wolna od nadzoru rodziców, jeszcze młoda i niedoświadczona, zaczęła prowadzić nieczyste życie. Zaczęła cudzołożyć. Nie było osoby, która mogła ją od tego powstrzymać, od tej niszczącej drogi, a korzystających z jej usług i okazji nie było mało. Tak właśnie przez 17 lat żyła Maria w grzechu, dopóty miłościwy Pan nie nawrócił jej do pokuty.

Stało się to tak. Po złożeniu się wielu zdarzeń Maria dołączyła się do grupy turystów, którzy wybierali się do Świętej Ziemi. Płynąć wraz z nimi na łodzi, Maria nie przestawała grzeszyć, i nakłaniała mężczyzn do cudzołożenia. Kiedy trafiła do Jerozolimy, dołączyła tam to turystów, którzy podążali do świątyni Zmartwychwstania Chrystusa.

Ogromna ilość ludzi wchodziła do świątyni, a Maria została niewidzialną ręką zatrzymana, i w żaden sposób nie mogła wejść do środka świątynię. Właśnie tutaj zrozumiała, że Pan nie pozwala jej wejść do świętego miejsca, za jej nieczyste życie.

Owładnięta strachem i poczuciem głębokiej pokuty, zaczęła modlić się do Boga o przebaczenie grzechów, i złożyła obietnicę całkowitej zmiany swojego życia. Widząc przy wejściu ikonę Bozj Matki, Maria zaczęła prosić Bożą Matkę, aby stałą się ona jej pomocą w modlitwie do Boga. Po tym poczuła ona w duszy światłość, i bezproblemowo już weszła do świątyni. Przelewając łzy przy grobie Pana, wyszła już że świątyni jako zupełnie inny człowiek.

Maria wypełniła swoją obietnicę zmiany życia. Z Jerozolimy udała się na surową i bezludną Jordańską pustynię, i tam prawie pół stulecia spędziła życie w pełnym odosobnieniu, przebywając w poście i modlitwie. Poprzez tak surowe życie Maria wykorzeniła z siebie wszystkie grzeszne żądze, i uczyniła swoje serce czystą świątynią Ducha Świętego.

Starzec Zosyma, mieszkający w Jordańskim monasterze św. Jana Chrzciciela, przez Mądrość Bożą doznał godności spotkania się na pustyni z godną Marią, kiedy ona była już w głębokiej starości. Był on porażony jej świętością i darem przenikania ludzi. Raz widział on Marię podczas modlitwy, jakby wznoszącej się nad ziemią, a innym razem – przechodzącą przez rzekę Jordan, jak po suchym miejscu.

Rozstając się z Zosymą, godna Maria poprosiła go, aby ponownie za rok przyszedł on na pustynię, po to by udzielić jej św. Sakramentu Eucharystii. Starzec wypełnił jej prośbę, wrócił w wyznaczony czas, i udzielił jej Sakramentu Eucharystii. Kiedy w następnym roku ponownie przybył na pustynię, nie zastał już wśród żywych godnej Marii. Starzec pogrzebał ciało Marii na pustyni, w czym pomógł mu lew, który swoimi łapami wyrył jamę do pogrzebania ciała sprawiedliwej. Miało to miejsce około 521 roku.

I tak z wielkiej grzesznicy, godna Maria stałą się, z pomocą Boga, wielką święta, pozostawiając nam przykład doskonałej pokuty przed Bogiem.