Niestety stan zwierząt na polskich wioskach dalej pozostawia wiele do życzenia. Czasem jest to wina właściciela, a czasem po prostu brak dostępu do dobrego weterynarza w zasięgu kilkudziesięciu kilometrów. Wierzę, że tak też było w tym przypadku.

Opisując krótko historię kotki – jest ona kotem właścicielskim, wychodzącym, mieszka na wsi. Przybłąkała się do ludzi, u których mieszka, jeszcze jako maluch. Właściciele jeździli z nią do weterynarza w okolicy, wysterylizowali, odrobaczali, wyleczyli koci katar. Niestety od jakiegoś czasu jest z nią naprawdę źle. Miała robione testy na FIP, morfologię, była leczona w ciemno antybiotykami, jednak weterynarz rozkładał ręce. Powiedział, że być może zjadła trutkę na szczury i „albo umrze, albo nie”.

Czasem przyjeżdżam do ww. wioski na wczasy, tak było też i tym razem. Gdy zobaczyłam kotkę po raz pierwszy raz od pół roku, myślałam, że umiera. Była wycieńczona, wychudzona, chwiała się, ciężko oddychała, miała wyłysienia, a to pewnie tylko kropla w morzu objawów, które widać na pierwszy rzut oka. Zdecydowałam, że spróbuję znaleźć jej miejsce, w którym będzie miała dostęp do dobrego weterynarza, przystań gdzie będzie mogła zostać na czas leczenia. Zgłosiła się do nas Wiktoria, wspaniała osoba, która zdecydowała się przygarnąć kotkę do czasu zdiagnozowania i poprawy zdrowia.

Chęci na uratowanie jej życia są ogromne, jednak środków na leczenie brak. Podczas ratowania kotki najbardziej zależało mi na zgodzie właścicieli na jej zabranie. Nie chciałam, żeby się rozmyślili, gdy tylko przestraszą się kosztów, jakie być może będą zobowiązani ponieść.

Jako osoba prywatna, mam obecnie pod opieką szczeniaka z fundacji na domu tymczasowym, którego zobowiązałam się samodzielnie utrzymać. Wydatki na opiekę nad szczeniakiem dobiją lada dzień do 3000 zł, a ja ten moment nie jestem w stanie sfinansować pomocy dla kolejnej biedy, jaką jest chora kotka. Bez tej zbiórki nie będę mogła zapewnić jej dalszego leczenia.

W związku z powyższym bardzo proszę o pomoc i będę wdzięczna za każdy grosik!

Każdy poniesiony wydatek zostanie udokumentowany na zbiórce zdjęciem paragonu. Jeśli z uzbieranej kwoty zostałaby jakakolwiek nadwyżka – wpłacę ją na rzecz Schroniska „Ciapek” w Hajnówce, a dowód wpłaty załączę do zdjęć znajdujących się na zbiórce.