Drodzy przyjaciele, miłośnicy kina i ciekawych historii!

Nazywam się Jakub Trojanowski. Być może kojarzycie mnie jako prawnika i pisarza, tym razem jednak przychodzę do Was z prośbą jako reżyser i scenarzysta, poszukujący wsparcia finansowego przy produkcji filmu "Mężczyzna ze skrzyni". Dla członków ekipy jest to projekt non profit, wynikający jedynie z pasji i miłości do filmu jako środka opowiadania niecodziennych historii.

Na wstępnych etapach produkcji, gdy powstał już scenariusz filmu, udało nam się zebrać fantastyczną ekipę, m.in operatora filmowego Jacka Półtoraka, którego film "Messenger" odwiedzał już festiwale, czy odpowiedzialne za kierownictwo produkcji Ewę Tykwińską oraz Julię Winek, studentki Produkcji Filmowej w Warszawskiej Szkole Filmowej. Koszta i rozmach produkcji stały się jednak wyzwaniem. Lokacja, scenografia, kostiumy, sprzęt, czy nawet tak podstawowe rzeczy jak wyżywienie na planie generują potężne koszty. Stąd prośba o pomoc.

Czym jednak jest "Mężczyzna ze skrzyni"?

„Mężczyzna ze skrzyni” to krótkometrażowy film będący zwieńczeniem roku w Warszawskiej Szkole Filmowej. Jak już sam tytuł sugeruje, jest to historia mężczyzny – Adama, który… budzi się w skrzyni w zupełnie nieznanej sobie wsi. Jedynym punktem odniesienia w okolicy jest stara chata, z której naprzeciw młodzieńcowi wychodzi tajemnicza kobieta w ludowym stroju. Po krótkiej chwili do Adama dociera, że w rzeczywistości trafił do ośrodka, którego tak bardzo się obawiał. Kobieta jednak daje mu wybór – poddać się leczeniu lub na własną rękę odnaleźć drogę do domu. Adam zmuszony jest podjąć decyzję.

Czym jest tajemniczy ośrodek? Jakiej terapii tak bardzo obawia się główny bohater? Myślą przewodnią filmu, wbrew wszelkim pozorom, jest technologia będąca źródłem nieuświadomionego często uzależnienia. Ci, którzy nie potrafią dziś z niej korzystać, są wyobcowani. Co by się jednak stało, gdyby role zostały odwrócone? Gdyby człowieka uzależnionego, bezgranicznie polegającego na technologii, pozbawić możliwości skorzystania z jej dobrodziejstw? Jakie byłyby konsekwencje technologicznego detoksu? Powyższe pytania stanowiły fundament opracowanego już scenariusza.

Realizując niniejszą historię nie stawiamy jasnej odpowiedzi – brnąć w uzależnienie od technologii, czy oddać się zupełnie w ręce natury. Dla naszego społeczeństwa prawda leży gdzieś po środku. Chcemy jednak zadać pytanie: jak bardzo od tego złotego środka zdążyliśmy się już oddalić?

By zadać je w budzącym szacunek, zadowalającym wizualnie, stylu potrzebujemy Waszej pomocy. Każda wpłata zrobi różnicę.

Z góry dziękuję!

(Na zdjęciach trochę widoków z ostatniego planu i coś o autorze projektu)