Cześć

Jestem Rafał, mam 19 lat i 100 tysięcy złotych długu.

Nie przez hazard. Nie przez luksusowe życie. Przez to, że chciałem sobie poradzić – sam.

Jeszcze przed 18stką robiłem wszystko żeby nie prosić o pieniądze. Pracowałem tyle ile mogłem, brałem zlecenia u taty w pracy, po 18stce zacząłem pracować ponad etat jeszcze jako uczeń bo się przepisałem na nauczanie zaoczne. Odkładałem pieniądze by spełnić swoje marzenie na otwarcie studia z detailingiem : „Jeszcze chwilę i spełnię swoje marzenie.” Ale nie spełniłem…

Z każdym miesiącem było coraz trudniej. Pożyczki z banku na zakup działki czy studia były. Pożyczki od najbliższych na zakup sprzętu i zrobienie reklamy też były.

Niestety ale przeliczyłem się z kosztami. I końców nie dałem rady otworzyć biznesu. Wpadłem w spiralę, z której sam już nie wyjdę.

Nie jestem święty – wiem, że nie wszystko zrobiłem idealnie. Ale nie jestem też oszustem ani kombinatorem. Jestem facetem, który po prostu… nie daje już rady. Każda noc to kalkulowanie, czego nie opłacić, żeby kupić jedzenie. Każdy dzień – to udawanie przed światem, że wszystko gra.

Zbieram, żeby spłacić najpilniejsze zobowiązania. Chcę odzyskać oddech. Złapać równowagę. I przede wszystkim zacząć moje dorosłe życie od nowa.

Nie chcę luksusu. Chcę normalności.

Zamiast kolejnego telefonu od mamy że muszę oddać bo sama niema za co żyć…

Jeśli możesz – pomóż.

Jeśli nie możesz – udostępnij.

A jeśli to czytasz i znasz ten stan… to wiesz, jak dużo kosztuje przyznać się do porażki.

Ale jeszcze więcej kosztuje się nie podnieść.

Dziękuję za każdą złotówkę, bardzo dużo to dla mnie znaczy.