Enterek był prezentem na tegoroczny Dzień Dziecka  dla mojego synka. Chciał mieć swoje zwierzątko, tylko swoje. Jedno zwierzę już wówczas mieliśmy – małą blondwłosą suczkę o imieniu Dafi, która ponad 6 lat temu trafiła do nas z ulicy. Ale Dafi jest wszystkich, a synek chciał tylko swoje zwierzątko. I tak do nas trafił, z pobliskiej fundacji, która opiekuje się kotkami, piękny biały kocur w bure plamki o wyrazistym spojrzeniu wielkich zielonych oczu i porywającym uśmiechu. Na stronie fundacji pisało o nim „100% kociego pozytywu”, syn spośród wielu kotów, które szukają domu, wybrał właśnie jego i nie było mowy o innym.  Nie chodziło tu tylko o wygląd, po prostu od razu zaiskrzyło między nimi. Potem było kilka miesięcy szczęścia.

Nie tylko my ludzie pokochaliśmy Enterka, nawet Dafi bardzo się do niego przywiązała, bo to nieprawda, że jak pies z kotem… Często można ich było znaleźć jak śpią koło siebie zetknięci plecami. Razem też wychodzili na powitanie, gdy wracaliśmy do domu albo wygrzewali się w słońcu.  

Wszystko prysnęło, gdy w czasie wizyty u weterynarza zrobiliśmy USG, okazało się, że ma mocno powiększone węzły. Wtedy myśleliśmy że to nowotwór. Byliśmy załamani, bo usłyszeliśmy, że niewiele można tu pomóc. Nie chcieliśmy bezczynnie czekać na ponury rozwój wypadków i zrobiliśmy mu jeszcze szereg innych badań. Na początku wykluczono nowotwór i stwierdzono zespół hemofagocytarny. To mogła być przyczyna powiększonych węzłów chłonnych. Enterek dostał steryd i węzły zaczęły się zmniejszać. Ogromna radość.. Niestety coś niepokojącego było w jego wynikach badań i zasugerowano nam zrobienie badania PCR, które wykrywa obecność mutacji wirusa FCoV wywołującego FIP, tą jedną z najstraszniejszych kocich chorób, chyba najbardziej podstępną i do końca wciąż jeszcze  niezbadaną.

To badanie potwierdziło, że ją ma. Ten zespół hemofagocytarny był jedynie jednym z objawów choroby. Ale wówczas sterydoterapia pomagała i nie zdecydowaliśmy się na terapię antyFIP. Nie byliśmy pewni.Teraz niestety już jesteśmy, choroba postępuje w zastraszającym tempie. Enterek już prawie nic nie je, prawie wciąż śpi lub leży. Z iskierki, którą był, stał się przygaszonym, ledwo co tlącym się płomyczkiem. Jego malutkie kocie życie przygasło, ale na pewno wciąż w nim płonie, bo on chce żyć. Stara się zjeść to co mu podsuwamy, choć widać, że robi to z trudem, wychodzi do nas i mruczy na nasz widok..Ale z każdym dniem jest mu ciężej. Dopóki jednak żyje, jest Nadzieja, tym bardziej, że jest lekarstwo. Sami jednak nie damy rady. Ta suma, którą musimy wydać na jego leczenie, nie jest w zasięgu naszych możliwości finansowych. Każda ampułka zastrzyku to koszt ok.330 zł, a starcza tylko na 2 dni. Aby zaś terapia była skuteczna musi trwać co najmniej 84 dni! Wtedy jest szansa, że wirus odpuści, a zwierzak będzie mógł sobie spokojnie żyć.

Dlatego proszę Was o pomoc. Wiem, że w takiej sytuacji, jak my, znajduje się pewnie wielu właścicieli miauczących czworonogów... Niemniej jednak zwracam się do Was z apelem o jakikolwiek grosz, każda złotówka jest dla nas ważna, każda przybliża Enterka  do zdrowia, o które tak walczy. Za każdą otrzymaną pomoc z góry dziękuję, a moja wdzięczność dla każdego z Was, kto nie odwróci się od naszej zrzutki jest niewypowiedzianie wielka. Tylko dzięki Waszej pomocy możemy uratować nasz mały Skarb,  który od czerwca tego roku stał się członkiem naszej rodziny. Nie wyobrażam sobie, że możemy go stracić. A już na pewno nie wyobraża sobie tego jego właściciel, mój mały synek.