Cześć, jestem Ala!

Jestem mamą Stasia, skrajnego wcześniaka, który pierwsze tygodnie swojego życia spędza na Oddziale Neonatologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.

Jako mama wcześniaka doskonale wiem, jak wielkie cierpienie przedwczesny poród oznacza dla dziecka. Natomiast mało mówi się o cierpieniu rodzica. Często rodzic słyszy, że to dziecko ma gorzej, rodzic przecież tylko przychodzi w odwiedziny, nie przeżywa bolesnych badań i samotności na oddziale.

Chciałabym zrobić coś, żeby poprawić samopoczucie rodzicom, którzy tygodniami, tak jak ja, dzień w dzień jadą pobyć kilka godzin ze swoim dzieckiem. Chcę kupić zestaw ubranek i zabawek dla wcześniaków.

Szpital posiada ubranka, ale często są one za duże na maluchy. Są też dziurawe, zużyte, często z zepsutymi zatrzaskami i niedostosowane do potrzeb dzieci, które mają założone wspomaganie oddychania. Myślicie sobie, że to tylko ubranka. Dla mnie to były aż ubranka. Kiedy pierwszy raz zobaczyłam Stasia w bodziaku, po tygodniach oglądania go w samej pieluszce, byłam zachwycona. Chciałabym tym zachwytem dzielić się z innymi rodzicami.

Niestety na Stasia 90% ubranek było za duzych. Chciałabym, żeby rodzice widzieli swoje dzieci w czymś ładnym, nowym i dopasowanym rozmiarem. Na oddziale szczególnie brakuje skarpetek w malutkich rozmiarach.

Dodatkowo chciałabym kupić zabawki dostosowane do wcześniaków i realiow szpitalnych - malutkie gryzaki, pileczki sensoryczne i książeczki kontrastowe. Pieniądze, które zostaną po zakupach przekażę Fundacji Neonatus, ktora opiekuje się krakowskim oddziałem neonatologii.

Stasio powoli szykuje się na wypis, może uda nam się zostawić trochę radości na przyszłość dla innych dzieci?