Czy jest maleństwem mieszczącym się w dłoniach, czy człowiekiem przewyższającym cię o głowę - dla rodzica dziecko zawsze pozostanie dzieckiem. O dziecko zawsze martwimy się tak samo. Ja martwię się już tyle lat... Codziennie widzę, jak mój syn cierpi i łamie mi to serce….

Mam trzech synów. Kiedyś wyobrażałam sobie, jak będą się razem bawić, a kiedy podrosną jeździć na imprezy, droczyć się i wspierać. Oddałabym wszystko, by było tak, jak w moich wyobrażeniach, gdzie nie ma miejsca na ból, ograniczenia, na chorobę, która od wielu lat jest codziennością jednego z moich synów. Bartłomiej zmaga się z mózgowym porażeniem dziecięcym. Ma 24 lata, a nie mówi. Porusza się na wózku. Po latach ciężkiej pracy potrafi pokonywać niewielkie odległości przy pomocy balkonika.

O jego sprawność walczymy od dnia, w którym przyszedł na świat. Za nami tysiące momentów zwątpienia, nieprzespanych nocy, przepłakanych dni, ale też nadziei, która rozgrzewa nasze serca. Nadziei, że przed Bartkiem lepsza przyszłość, choć odrobina samodzielności i uśmiechu. I to właśnie ten uśmiech pozwala nam walczyć dalej, pozwala nam się nie poddawać!

Intensywna rehabilitacja i specjalistyczne turnusy przynoszą dobre efekty. Dzięki nim znacznie poprawiła się sprawność psychoruchowa Bartka. Nie możemy przerwać terapii. Chcemy zapewnić synowi jak najlepsze warunki do walki o sprawność, dlatego zwracam się do Państwa o pomoc.

To kolejna szansa na pokonanie stojących na tej trudnej drodze przeszkód, na zrobienie kolejnego kroku do przodu w tej walce. Każde okazane wsparcie pozwala nam wierzyć, że wspólnymi siłami znów uda się osiągnąć cel!

Małgorzata, mama