Mówią do trzech razy sztuka,

Ostatnie słowa mojego syna:

"Mamo będę za 20 minut"

...

Potem już tylko cisza...

Płacz młodszego syna i jego mocny uścisk z prośbą żebym TAM nie poszła.

Mimo, że Marcin miał ciężki start, pierwsze miesiące życia spędził na OIOM-ie i oddziale pediatrycznym w GCZD w Katowicach, po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych.

Do drugiego roku życia był zdrowym i radosnym dzieckiem. Po drugich urodzinach okazało się, że choruje na białaczkę (rak krwi). Po chemioterapii i niewyobrażalnym cierpieniu kolejny OIOM (sepsa i wszystkie uboczne skutki chemioterapii). Przeżył...

W wieku 5-ciu lat zdarzył się epizod potrącenia przez samochód....

Przeżył...

Zdrowo się chował. Mimo swojego zamiłowania do sportów ekstremalnych , nic mu się nigdy nie stało:

• jeździł na rowerze wyczynowym,
• brał udział w różnych zawodach rowerowych: nie dawno kupił sobie motor crossowy i bawił się jazdą po lesie.

Powiecie, że nie powinnam pozwalać...

Pozwalałam na wszystko..., bo wiedziałam jakie jego życie jest kruche..., a niech ma z życia ile się da... .

Walczę o jego zdrowie i życie od prawie siedemnastu lat, mimo, że 5 lipca 2020 roku złamało go to życie i zrezygnował z niego na własne życzenie.

Ja będę walczyć o to, aby uwierzył, że jeszcze będzie pięknie... .

Niestety spustoszenie wywołane niedotlenieniem organizmu jest tak ogromne, że Marcin wymaga ciągłej rehabilitacji, która jak wszyscy wiemy jest bardzo kosztowna. Dlatego Was proszę w imieniu Marcina i swoim o dołożenie choć 1 grosz do zbiórki na rehabilitację..., bo grosik do grosza..., a razem uda się zebrać kwotę potrzebną na turnusy rehabilitacyjne dla " Młodego".

Marcin zawsze był chętny do POMOCY , nigdy nikt się na nim nie zawiódł... .

PROSZĘ WAS... teraz my pokażmy mu, że może na nas wszystkich liczyć.

Żeby nie został z tymi czarnymi myślami sam... .

PROSIMY POMÓŻCIE !!!