Urodziłam niedawno córkę. W ciąży zmarła moja babcia, która wychowywała mnie od dziecka. Rola młodej mamy bardzo mnie przerosła. Udało mi się skończyć studia miesiąc po pogrzebie. Przeprowadziłam się do mojego aktualnego męża, ojca małej Zosi. Mieszkamy niestety w domu jego rodziców, nie jest to dla nas łatwe. nie stać nas na własne lokum, marzymy z całego serca o maleńkim choćby domku w górach. Pragniemy oddechu od ostatnich trudnych lat, od wspomnień ciężkiego porodu, niekończącej się żałoby i ciągłego braku własnego miejsca na świecie. Budowa domu w tych czasach jest dla młodych ludzi niemal niemozliwa bez zaciągnięcia wielkiego kredytu na resztę życia. Dlatego proszę życzliwych ludzi o pomoc w spełnieniu tak prostego marzenia, o którym zapewne marzy też większość z nas - stworzenia własnego kąta, w którym już zawsze będzie dobrze i bezpiecznie.