Po wielu namowach, zostałam przekonana do założenia tej właśnie zrzutki z pomocą przyjaciół. Jednak wiem też że wiele osób będzie przeciwnikami tego dzialania... ale może zrozumiecie, Jestem Asia , mam wspaniałe córki, dom, samochód, zdrowie... No i najważniejsze : męża !

Męża , który jest najwspanialszym człowiekiem jakiego dane mi było poznać...

Ale ... Ale ten dzień przewrócił wszystko, wywrócił nam życie do góry nogami.

Mi , naszym córkom... Gołębiom, które mąż tak bardzo kocha. Które tak bardzo mi zawsze przeszkadzały, teraz chciałabym żeby tamte chwile wróciły...

10 lat temu Tomek miał dwie operacje usunięcia guza gwoździaka, 2 stopnia. To prawdopodobnie pod tą blizną doszło do udaru, blizna niestety jest dość rozległa ,co uniemożliwia zlokalizowanie miejsca udaru... Ale może opowiem jak to było...

7 stycznia ,2021 Tomek wziął wolne - ale nie wolne żeby wypoczywać , żeby leżeć. Tylko żeby pracować, żeby nadal zarabiać na nas , na nasze życie.

Ten dzień, - to był czwartek, ja pojechałam z córkami na szczepienie. Gdy wróciłam ,Tomek źle się czuł, osłabł, zaczął gorzej mówić, potem już było tylko gorzej, dostał niedowladu prawej strony, zaczął inaczej mówić, nie mógł słowa wypowiedzieć....

Zawieźliśmy go do szpitala, tam szukano u niego wznowy guza ,jednak po przeprowadzonych rezonansach go nie znaleziono.

Podejrzewano udar niedokrwienny mózgu.

Jednak trudny do znalezienia, gdyż blizna jest bardzo obszerna i zasłania widoczność...

Załamał się, załamałam się i ja i nasza cała rodzina. Wspaniali lekarze i NAJWAŻNIEJSZE - PIELĘGNIARKI. One są przecudowne. Dzięki nim atmosfera tam , w tych murach szpitalnych jest lepsza. Uśmiechem i dobrym słowem potrafią zdziałać cuda. Tomek dostał również częstych ataków padaczki, jednak po miesiącu ustąpiły, po odpowiednio dobranych lekach. My tak bardzo tęsknimy, tak bardzo córeczki chcą już Tate w domu, jednak nie możemy zapewnić mu takiej rehabilitacji jaka by była odpowiednia dla niego , dlatego przebywa na oddziale rehabilitacyjnym.

Możemy widzieć się przez okno... Przez okno wysłać sobie całusy, pokiwać. Dłużej tego nie zniesiemy... na chwilę obecną zrobi parę kroków z pomocą rehabilitantów, ale ręka narazie nie rusza do przodu...

Niebawem wyjdzie do domu, nie wiemy jeszcze kiedy, ale wiem jedno, że chciałabym aby nie musiał martwić się o to, że nie mamy pieniędzy na leki, rehabilitacje w domu, sprzęty potrzebne do niej, aparat do mierzenia ciśnienia , i inne czy dalsze jego leczenie, wizyty prywatne , które z pewnością będą kosztowne. Chciałabym aby znowu mógł normalnie funkcjonować, zajmować się gołębiami pocztowymi ,oraz wszystkimi zwierzętami jakie posiadamy. Tak chciałabym żeby ta normalność... wróciła....

Wszystkim z całego serca dziękuję.

Jeśli tylko nasza sytuacja wróci do normy, napewno odwdzięczymy się.

Żona, Joanna Dienst.