Zawsze brakuje tego co jest bardzo ważne...W moim przypadku najbardziej brakuje jedzenia...Niestety nie mam za co zakupić jedzenia dla nich. To właśnie te niechciane, zabrane z przeszłości...Większość z nich cieszy się spokojnym, szczęśliwym życiem. Ale za to nie jestem spokojna z tą myślą że jeszcze kilka dni i jedzonka nie będzie. Wyobraźcie sobie codzienny widok...stado głodomorków, proszonych by ich miseczki się napełniły...Wyobraźcie sobie Kochani ten błagajacy wzrok, pełen wdzięku...Wyobraźcie sobie płakanie głodnych maluszków...Wyobraźcie sobie że kiedy podchodzę one wiedzą że będzie świeże, zdrowe jedzonko. Jak mam im go nie dać? Niestety boję się bardzo że kiedyś taka sytuacja nastąpi. Ze zabraknie jedzonka...I co one wtedy sobie pomyślą? Przecież one na nas liczą. Zawsze My matki byłyśmy od karmienia, sprzątania, leczenia, głaskania. Wyobraźcie sobie mili że jedno z ważniejszych zniknęło by w ich codziennym życiu...Nie może tak się stać bo to My jesteśmy im winne te dobro którego nie zaznały w przeszłości. Obiecałam im zapewnić wszystko czego będą potrzebować. Obiecując im liczę z całego serca na Was i nadal to robię. Bo jesteśmy wspólną grupą razem wszyscy. I wierzę że nawet z tymi rosnącymi cenami i inflacją damy radę. Bo jesteście Wielscy przez duże W wszyscy razem. Jesteśmy wspólnotą i mam nadzieję że zawsze już będziemy. Więc Kochani stwarzamy cuda i dorzucamy się do miseczek głodomorków tych małych i dużych.