Zbieram na chleb i na przeżycie. Może to się wydaje nieprawdopodobnie, ale naprawdę nie stać mnie nawet na kromkę chleba i zmuszony jestem błagać o wsparcie innych. Jest to dla mnie bardzo poniżające, lecz nie mam innego wyjścia, bo instytucja do tego stworzona niewiele robi, żeby mi pomóc..

Jestem osobą niepełnosprawną (po urazie kręgosłupa i 2 nieudanych operacjach), niezdolną do pracy i częściowo wymagającą wsparcia innych osób. Od wspomnianej instytucji otrzymuję niewielki zasiłek z uwagi na niezdolność do pracy, który jest moim jedynym źródłem dochodu, i który w całości przeznaczony jest na zobowiązania alimentacyjne, lecz pokrywa je tylko w części, przez co rośnie moje zadłużenie, którego nie jestem w stanie spłacać..To wszystko z kolei doprowadziło do coraz bardziej pogłębiającej się depresji..To tylko niewielki ułamek mojego życiorysu..

Przez wiele lat byłem wsparciem dla innych, lecz po wypadku zostałem sam, nawet rodzina odwróciła się ode mnie.

Proszę, pomóżcie, nawet niewielka kwota może uczynić cuda i odmienić moje życie..