Cześć!

Mam na imię Emilia i mam 12 lat. Jestem mieszkanką niewielkiego Drobina koło Płocka. Mam wspaniałą siostrę Oliwię, która ma 8 lat i cudownego 5-letniego braciszka Antosia. W dniu jego 5 urodzin runął w gruzach nasz cały świat. Niespodziewanie, w wieku 30 lat odeszła do nieba nasza najukochańsza Mama. 10.03.2022 zamiast dniem z tortem i świętowaniem był dniem smutku, żalu i przeogromnej rozpaczy. Bóg zabrał nam ją zdecydowanie za wcześnie. Wiele niewypowiedzianych słów, wiele wspólnych niespełnionych marzeń, wiele nieprzeżytych chwil. Straciliśmy kogoś, kto był dla nas najważniejszy. 

Nigdy nie zrozumiem dlaczego los jest tak niesprawiedliwy, a świat zbudowany na nieszczęściu. Czym sobie na to zasłużyliśmy? Dlaczego ona? To pytanie, na które nikt, nigdy nie będzie potrafił mi odpowiedzieć. 

Rodzina staje na głowie, by nam pomóc i zapewnić bezpieczeństwo, ale ja wiem, że każdy z naszych najbliższych musi żyć i sam zmierzyć się z ogromną stratą. Wiem, że jako dojrzewająca 12-latka muszę stać się dorosłą kobietą. Muszę zaopiekować się młodszym rodzeństwem i dać im namiastkę normalności, która już nigdy nie wróci. 

Mama wciąż pomagała innym. Była Przewodniczącą Rady Rodziców w Naszej Szkole, nigdy nikomu nie odmówiła pomocy, interesowała się tym, co dzieje się w lokalnej społeczności i nie pozostawała obojętna. Dziś my, jej dzieci, potrzebujemy waszej pomocy.

Zwracam się do was z ogromną prośbą o wsparcie finansowe, by w tym najtrudniejszym momencie naszego życia kwestia pieniędzy nie była dla nas utrapieniem. Każda złotówka będzie dla nas szansą na lepszą przyszłość. Nikt nigdy nie zastąpi nam mamy, ale wierzę, że mimo ogromnej tragedii, jaka nas spotkała, musimy dalej żyć, a świat może być piękny, kolorowy i pełen marzeń. Pozwól więc nam je spełnić i wrzuć coś do Naszej puszki.

Dziękuję, 

Emilia.