Moja EndoHistoria cz.2

Wycieczka po lekarzach

Mija kilka dni po laparoskopii

ból nie przeszkodzi,

ale kiedy ktoś ingerował w moim brzuchu to wydaje się być normalne, że jeszcze jakiś czas może mnie boleć. Mijają tygodnie, codziennie leki przeciwbólowe, codziennie antybiotyk,

ból nadal nie przechodzi.

Lekarze nadal tłumaczą, że to ból pooperacyjny lub słyszę, że ten ból to nie problem ginekologiczny. Lepiej żebym poszukała pomocy gdzie indziej. Tu się zaczyna moja wycieczka po lekarzach. (Opisze ją Wam w wielkim skrócie bo gdybym chciała opisać szczegóły to zajęłoby to kilka stron )

Zaczynam szukać pomocy u innych ginekologów, każdy ma inną teorię, ale każdy tak samo twierdzi, że to normalne jak boli. W międzyczasie trafiam do chirurga, bo może to problem z jelitami ? Dostaje skierowania na kolejne badania. Ręce już całe posiniaczone od ciągłego wkłuwania igły do pobrania krwi i do kroplówek....

Miesiąc po pierwszym pobycie na SORze trafiam tam ponownie z bólem nie do wytrzymania... Ponownie torbiel na jajniku, tym razem 4,5cm. Teraz już wiemy czym się moze skończyć więc antybiotyk nadal biorę bez przerwy (tak na wszelki wypadek gdyby miało dojść znowu do zapalenia narządów). W tym momencie usłyszałam, że mam zaburzony cykl miesiączkowy i problem z niepękającymi pęcherzykami i to jest powodem mojego bólu.

Trafiam do kliniki leczenia niepłodności w Gdańsku, aby zająć się regulacją mojego cyklu. Badają mnie kolejni lekarze, powstają nowe teorie. Dostaję kolejne leki, kolejne antybiotyki, zastrzyki...

Ból nadal nie przechodzi.

Wtedy mi się wydawało, że jest już lepiej bo ktoś ma na mnie jakiś pomysł, ale było tylko gorzej. Ból i leki wyniszczały mnie od środka. Na palcach jednej ręki mogłam policzyc dni w miesiącu kiedy nie musiałam się faszerować lekami przeciwbólowymi. Powoli przestałam już ufać lekarzom. Cały czas bagatelizowali mój ból, to co do nich mówię. Bałam się każdego kolejnego dnia. Próbując rozwiązać problemy ginekologiczne, miałam jednocześnie robione inne badnia: gastroskopię, tomografię z kontrastem, USG już chyba z każdej strony tak samo RTG, kolonoskopię... We wszystkich badaniach czysto, żaden lekarz nie widzi nic złego.

Ból nadal nie przechodzi.

Pomimo przyjmowania leków, aby wyregulować cykl, torbiele nadal powstają. Przynajmniej wiem już, że ból nie do wytrzymania jest cykliczny, więc zaczynam życie dostosowywać do niego. Tak, abym w tych najgorszych dniach nie musiała pracowac i żeby wtedy ktoś bliski był przy mnie gdybym musiała jechać do szpitala. (To była jakaś abstrakcja !)

Po kilku pobytach w różnych szpitalach. Po kilkudziesięciu badaniach i wizytach u różnych specjalistów sytuacja znowu robi się krytyczna, a wydawało się, że powinno być dobrze bo byłam faszerowana cały czas lekami. Okazuje się, że po raz czwarty mam torbiele na jajniku. Tym razem dwie- 5cm i 3 cm. (Wyobraźcie sobie teraz coś dodatkowego w Waszym brzuchu wielkości jabłka co Was uwiera i boli) Pilnie dostałam kolejne zastrzyki. Na chwilkę było trochę lepiej, ale..

ból nadal nie przechodzi.

W tym momencie trafiłam już gdzieś w internecie na informacje o endometriozie i zaczęłam się bardziej zagłębiać w temat. Powiedziałam o tym swojej lekarz z Gdańska- Zbagatelizowała. Szukałam więc dalej. Trafiam na historie innych kobiet, które chorują na endometriozę. Wszystkie objawy pokrywały się z moimi, a ja dalej byłam nie zdiagnozowana. Postanowiłam, że nie mogę czekać, w momencie kiedy leki, którymi jestem faszerowana nie pomagają. Znalazłam lekarza w Warszawie, który mógłby mi pomóc. Bez wahania umówiłam się na wizytę. Miałam już dość tłumaczenia lekarzom co mi jest, miałam dość poniżania i robienia ze mnie wariatki, chciałam, żeby wreszcie ktoś mnie zrozumiał, dlatego wyjazd do Warszawy był dla mnie jedyną nadzieją.

Na lekach przeciwbólowych, ale wsiadłam w pociąg i pojechałam :)

c.d.n