Arek żyje!!! Powoli wraca!!!

Nasza walka musi nadal trwać!!!

Nie ZOL , a DOM!!!

Minęło 5 lat jak syn Arkadiusz doznał ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego, który zabrał niemalże wszystko: ruch, czucie, mowę, słuch, wzrok, zostawiając ciało z bijącym sercem. Lekarze nie dawali żadnych szans, rokowania zerowe, wiele razy słyszałam: stan wegetatywny, roślinka, nie da pani rady sama opiekować się synem, proszę przygotować się na najgorsze. Nie podjęłam tej najokrutniejszej decyzji zakończenia życia. Ponieważ kiedyś zdecydowałam się być matką, tak wtedy zdecydowałam się walczyć o Niego! Przejście ze stanu wegetowanego do stanu świadomości i sprawności to bardzo długa droga niekończącej się rehabilitacji. Na przestrzeni tych kilku lat  rehabilitacji u Arka można stwierdzić ogólną poprawę funkcjonowania i wybudzania ze śpiączki mózgowej. Wiem, że nie mogę na tym zaprzestać, trzeba walczyć dalej każdego dnia. Rehabilitacji syn będzie potrzebował do końca życia.  Choć bywa ciężko, czasami ręce opadają z bezsilności czy przemęczenia, ale wiem, że robię to dla Niego! Nikt dziecku nie odda całego serca jak matka.

Syn nadal jest w śpiączce mózgowej nadal zaopatrzony w rurkę tracheotomii i peg-a, niedowład spastyczny czterokończynowy. Odzyskaliśmy reakcję wzroku, słuchu, czucia. Nadal pozostał ogromny deficyt neurologiczny w reakcji ruchu i komunikacji. Wiele jeszcze przed nami do zrobienia by odzyskać utracone funkcje, ale jest nadzieja, że „ coś ruszyło”. Potrafi wykonać drobny ruch na prośbę jak i  pokazać złość czy niezadowolenie np. z ułożenia pozycji ciała bo czuje dyskomfort poprzez agresywne ruchy kończynami. W pozycji leżąco-siedzącej spędza najwięcej czasu. Utrzymanie stabilnego pionu ciała, przygotowującego do nauki chodu, jeszcze przed nami. Prawa strona ciała jest mocniejsza, zaś lewa strona ciała dużo słabsza. Jest świadomy, wiele rozumie, reaguje mimiką twarzy. Mając zamknięte oczy, po usłyszeniu swojego imienia natychmiast je otwiera. Mruga na zadawane pytania raz na „tak” , dwa razy na „nie”. Mimo dużej spastyczności jamy ustnej poprawiła się jakość połykania w fazie transportowej z pozycji przechylenia do tyłu, co wcześniej było to niemożliwe. Przy zamkniętej rurce tracheotomijnej próbuje fonować proste dźwięki, układać usta do fonacji samogłoski „a”, „o”.  Nie potrafi jeszcze wiele rzeczy zrobić językiem, np.: podnieść w górę, w dół, zakręcić naokoło zębów, wysunąć na zewnątrz, robić uwypuklenia policzków, oblizać ust... czy dmuchnąć urodzinowej świeczki. Wierzę, że i to ruszy przy dobrej rehabilitacji neurologopedycznej, elektrostymulacji orofacjalnej i uda nam się odzyskać mowę – komunikację słowną.

Fachowa literatura podaje: „… mózg jest plastyczny, utracone połączenia mogą się jeszcze odnowić, zdrowa tkanka mózgowa przejąć funkcję uszkodzonej….”.  Arek jest tego przykładem, jest młodym człowiekiem i tak się dzieje!!!

Potrzebujemy  Państwa pomocy w zebraniu środków na dalszą rehabilitację. Więcej szczegółów jak i zdjęcia oraz aktualności są na stronie Fundacji Rycerze i Księżniczki (www.rik.pl) lub na stronie Fundacji Votum (www.fundacjavotum.pl),

Bardzo dziękujemy wszystkim wpłacającym i udostępniającym zrzutkę.



Poprosimy także o ten jeden malutki 1% na rzecz Arka:

Fundacja Votum Numer KRS: 0000272272 z dopiskiem Arkadiusz TUREK

Jeśli ktoś może wpłacić na rachunek Fundacji Votum to będziemy bardzo wdzięczni:

32 1500 1067 1210 6008 3182 0000 z dopiskiem Arkadiusz TUREK