Nazywam się Dawid Grębosz. Mam 29 lat. Całe moje dotychczasowe życie jestem związany ze sportem. Nigdy nie potrafiłem wyobrazić sobie życia bez aktywności fizycznej. Mimo wielu kontuzji i ciężkich chwil to sport ukształtował mój charakter i nauczył aby nigdy się nie poddawać. W młodości pływałem, uprawiałem lekkoatletykę oraz 11 lat grałem w piłkę nożną w klubach juniorskich. Poważny problem z kolanem zmusił mnie do przerwania mojej piłkarskiej przygody. Kontuzja wykluczyła mnie całkowicie ze sportu na 4 długie lata. Zdecydowałem się także w pewnym momencie przerwać studia i w listopadzie 2017 roku wyjechałem do pracy w Holandii gdzie zaczęła się moja biegowa przygoda. Kiedy w końcu problem z kolanem minął moją nową pasją stało się właśnie bieganie. Przez ten czas zdążyłem wziąć udział w wielu zawodach biegowych od 5 km do zawodów ultra. Na ten moment w mojej kolekcji jest 17 ukończonych maratonów w 15 różnych krajach świata oraz dwa biegi ultra. Pomimo regularnych treningów najlepsze wyniki osiągałem w pierwszym roku mojego biegania. Moje nogi z roku na rok robiły się coraz słabsze, jednak nikt nie potrafił trafnie zdiagnozować problemu. Niestety w styczniu tego roku po długich badaniach lekarze w Holandii postawili jedną z najgorszych dla mnie diagnoz - stwardnienie zanikowe boczne ALS. Jedna z bardzo rzadkich chorób neurodegeneracyjnych, która diagnozowana jest głównie u osób po 40 roku życia i bardzo szybko potrafi doprowadzić do śmierci w przypadku zaniku mięśni (średni czas przeżycia to 3-5 lat). Niestety do dziś nie ma na nią skutecznego lekarstwa. Kiedy zaczynałem przygodę z bieganiem wymarzyłem sobie, że przebiegnę kiedyś maratony w każdym kraju świata. Ponieważ uwielbiam także podróżować, starty w różnych maratonach pozwalają mi łączyć te dwie największe pasje. Niestety po tej trudnej do zaakceptowania diagnozie nie wiem tak naprawdę jak szybko rozwinie się choroba gdyż u każdego przebiega ona inaczej i ile czasu mi jeszcze zostało. W tym momencie realnym jeszcze wydaje się ukończenie maratonu na każdym kontynencie. Jednakże maraton na Antarktydzie to najdroższy maraton na świecie a wyjazdy do Azji i Australii to także kosztowna sprawa. Na chwile obecną jestem jeszcze w stanie ukończyć fizycznie maraton ale nie posiadam takich środków finansowych, które pozwoliłyby mi spełnić marzenie o bieganiu na każdym kontynencie. Nigdy o nic nie lubiłem prosić a także zawsze chętnie wspierałem różne akcje charytatywne. Teraz to ja znalazłem się po tej drugiej stronie. Jeśli choroba zacznie szybko postępować jest to jedyna droga aby zdążyć spełnić marzenie. Za każdą pomoc będę wdzięczny z całego serca.