Dzień dobry,

prowadzimy dwie zbiórki:

1. od roku na społeczne działania projektu Malunki Halunki, który powstał zainspirowany historią Halinki dotkniętej chorobą Alzheimera i Jej arteterapią, do której nakłoniła Ją córka Natalia (link u dołu opisu),
2. od kwietnia 2024 roku osobną będącą wsparciem w codzienności naszej Bohaterki Halinki.

Halina to 84-letnia wyjątkowa kobieta. Kobieta po wielu perypetiach życiowych. Straciła dwóch synów, męża i ukochane zwierzaki. Codzienność Haliny to życie z chorobą Alzheimera, zwyrodnieniami stawów, astmą oskrzelową, endoprotezą w kolanie, osteoporozą, depresją, znacznym niedosłuchem. Jest po kilku operacjach, w tym operacji zaćmy w obu oczach. 

Dwie siostry naszej Haliny też zmagały się z wieloma chorobami, w tym z demencją.

Demencja jest chorobą nieuleczalną i wyniszczającą całe ciało, umysł, odbiera całe jestestwo. Wyniszcza rodzinę i opiekunów.

Na co zbieramy?

• rehabilitację domową,
• dalszą aktywizację,
• podkłady higieniczne, pieluchomajtki i grube podpaski, środki higieniczne,
• witaminy i suplementy diety,
• nowe aparaty słuchowe (kolejne są zniszczone),
• transport (wizyty lekarskie, badania) - wtedy, kiedy synowie są w pracy,
• wypożyczenie łóżka rehabilitacyjnego,
• czasami dogrzewanie mieszkania (inne odczuwanie temperatury)

Wiemy, że już niedługo zamiast kul w domu i balkonika na zewnątrz, będziemy potrzebować wózka inwalidzkiego. Pomału będziemy zbierać też na wózek, ponieważ musi być lekki w prowadzeniu (po wielu latach pracy jako opiekunka dziewczyny z niepełnosprawnościami mój kręgosłup wymaga rehabilitacji i zabiegów a nie dźwigania i nachylania).

Musimy też przygotować mieszkanie by było jeszcze bezpieczniejsze (np. wyrównanie podłogi, jednolita wykładzina na całej powierzchni), ponieważ Mama Natalii coraz częściej się przewraca, zahaczając się o dwa milimetry wyżej wykładzinę.

Mamy też dwie kocie terapeutki, które zrobiły już dla nas bardzo dużo - zasługują na wszystko co najlepsze. Szczególnie pierwszy rok żałoby, gdyby nie zwierzaki, byłoby zdecydowanie trudniej.

Bardzo dziękujemy za wsparcie. Zależy nam, aby Mama była jak najdłużej chociaż trochę samodzielna, żeby zapewnić Jej dobre warunki, bezpieczeństwo i spokój, którego tak bardzo potrzebują osoby żyjące z demencją, w tym z chorobą Alzheimera.

Niektórzy powiedzą, że przecież Mama ma już 84 lata, przeżyła swoje…, ale ja się z tym nie zgadzam. To moja Mama, zamieniona przez chorobę, ale to nadal moja wyjątkowa, ukochana Mama. Mama, która dwa razy ryzykowała własnym życiem, żeby uratować życie córki.

Dziękujemy za każde dobre słowo, zrozumienie, udostępnienie i choćby najmniejszą wpłatę.

Będzie nam bardzo miło, jeśli zdecydujesz się wybrać coś dla siebie w zamian za wpłatę - zobacz jakie piękne malunki w oryginale i reprodukcje na plakatach przygotowaliśmy.

Moją Mamę wielu z Was mogło poznać na kilku wystawach, na których mogła być. Niestety zdrowie nie zawsze pozwala Mamie uczestniczyć we własnych wernisażach. Z racji prowadzenia projektu Malunki Halunki - będą Państwo mogli na bieżąco wiedzieć jak wygląda sytuacja u mojej Mamy.

Każdy z nas ma swoją historię, problemy ale wierzę, że uda się poprawić codzienność mojej Mamy. To Ona jest naszą inspiracją i to Ona nieświadomie zmienia świat osób dotkniętych demencją. 

Pozdrawiam serdecznie i ogromnie dziękuję,

Natalia - córka Halinki - wraz z całym zespołem Malunki Halunki.

Wpisz w rozliczeniu PIT nr KRS 0000270261

cel szczegółowy: 16558 Halina Mruczyk

(pamiętaj: zaznacz pole “wyrażam zgodę”)

Trochę naszej historii:

Najtrudniejsze było zderzenie się z diagnozą - mówi córka Natalia. - Zaobserwowałam u Mamy nietypowe dla Niej zachowania, dziwne zmiany etc., ale zostały zbagatelizowane, niestety. Z różnych przyczyn, trochę też dlatego, że ciężki stan mojego Taty i brata (chorowali w tym samym czasie) zaabsorbował wszystkich. Tato walczył z rakiem i udarem a Brat z wylewem.

To był trudny czas. Naznaczony chorobami, bo chorowały też nasze ukochane koty i pies senior. Odejście Ziuty, Meli, Kabiego i Łatka też odcisnęło piętno.

Bez opieki psychologa obie nie dałybyśmy rady. Mama po odejściu Taty mieszkała parę miesięcy z nami, później parę miesięcy u brata. Teraz jest pod moją opieką, a bracia wspierają w miarę możliwości.

W tym najtrudniejszym czasie, czasie podwójnej żałoby, diagnozowaliśmy moją Mamę, ponieważ po odejściu syna i męża wszystko się nasiliło.

Udało mi się moją Mamę nakłonić do aktywizacji, arteterapii. Felinoterapia i hipoterapia też odegrały dużą rolę w rehabilitacji mojej Mamy, zajęcia rehabilitacyjne pod okiem rehabilitanta.

Chociaż alzheimer coraz bardziej zmienia Mamę, odbiera tożsamość, samodzielność i pamięć, a zwyrodnienia stawów, ale i postępująca depresja, odbierają Mamie chęć do malowania, wyobraźnia już płata figle i Mama denerwuje się jak malunki nie wychodzą tak, jakby chciała, to Mama się nie poddaje. 

Codziennie stara się coś jeszcze robić w domu, mimo, że sprawia to trudność, no i nie zawsze wychodzi jak trzeba. Na szczęście, dzięki naszemu programowi jestem bardziej świadoma czym jest demencja - i jest nam razem zdecydowanie łatwiej, chociaż są trudne momenty. Nie jest kolorowo.

Kolorowe są prace mojej Mamy. Jej abstrakcje.