Dzień dobry Szanowni Państwo.

Nie będę oryginalna jak zacznę od tego, że chciałam lepszego życia i pojechałam za "chlebem" do Niemiec. Tam niestety doświadczyłam bardzo dużo przemocy od strony ludności niemieckiej jak i niestety Polaków. Mimo prac na umowę człowiek jako narodowość jest traktowany jak "śmieć". Nie bałam się żadnej pracy, sprzątałam sale po operacjach, często trzeba było ogrom krwi sprzątać, sprzątałąm prosektorium czy toalety. Myślę sobię ok, każda praca nie hańbi, a ja pracowałam uczciwie. Myślałam, że awanowałam, poszłam do pracy na produkcję. Ale podczas ulewy, staliśmy w wodzie po kostki przy maszynach podłączączonych do prądu i dalej musieliśmy pracować. Na kolejnej produkcji pracowaliśli nieprzerwanie 15 godzin bo sezon i polaczek ma się nie odzywać. Z tego wszystkiego zachorowałam na depresję. Łącznie z hospitalizacją w szpitalach, tam owszem jakiś chwilowy spokój był. Jednak leki jakie mi zostały podawane powodowały, że czułam się dosłownie naćpana. Jestem abstynentką, nawet papierosów nie palę. Moim marzeniem jest wrócić do kraju, mojego kraju. W Polsce nawet Słońce jakieś piękniejsze. Jednak moje długi nie pozwalają mi na to, a praca za najniższą krajową nie spowoduje, że będę w stanie utrzymać się na stancji. Bardzo proszę o wsparcie i pomoc wrócenia, tam gdzie na wschód nawet ptaszki piękniej śpiewają. Proszę