Mam na imię Ania. Mam 22 lata. W sierpniu 2018 roku zdiagnozowano u mnie ciężką postać wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (Colitis ulcerosa). Kiepski start w dorosłość, co?

Choroba jest nieuleczalna i najczęściej przebiega rzutami, a momentem ulgi są okresy remisji. Niestety w moim przypadku objawy utrzymują się praktycznie przez cały czas, mimo intensywnego leczenia farmakologicznego.

Początkowo miałam nadzieję, że dostanę odpowiednie leki i wszystko wróci do normy. Choroba szybko zweryfikowała moje błędne przekonanie.

Gwałtowne pogorszenia stanu zdrowia, permanentny ból, utrata krwi, wyczerpanie, anemia, odwodnienie, żywienie dożylne, nieprzespane noce, drastyczne spadki wagi, długie pobyty w szpitalu - to moja nowa normalność. To ciężkie dwa lata, fizycznie i psychicznie. Choroba niszczy mnie od środka i powoli odbiera mi to, co najbardziej kocham, czyli aktywność fizyczną. Uwielbiam biegać, morsować, chodzić po górach - niestety z każdym rzutem mam coraz mniej siły i jestem o krok bliżej do kolektomii, czyli częściowego lub całkowitego wycięcia jelita grubego.

Leki, które biorę nie leczą przyczyny choroby, jedynie łagodzą objawy powodując całą masę skutków ubocznych (między innymi: kamicę nerkową, skrajne obniżenie odporności, zespół Cushinga, wysoką podatność na infekcje, bóle mięśni i stawów, duszności, łysienie). Jednak bez nich nie jestem w stanie przeżyć. Marzę o tym by choć w niewielkim stopniu wrócić do zdrowia i budzić się rano bez bólu.

Jeśli chcesz dołożyć swoją cegiełkę do mojego leczenia to będę Ci niewyobrażalnie wdzięczna. Pieniądze przeznaczę na niezbędne leki i wizyty u specjalistów.