Isia i Tedy...w ich maleńkich ciałkach biją kochające serca, które zaznały ogromu krzywdy.

Isia to 4 letnia sunia, która żyła w tragicznych warunkach.Zagrodka z dala od jakiegokolwiek kontaktu z człowiekiem, błoto, zgniłe liście, rozpadająca się buda, garnki z zamarznięta woda z deszczu wypełnione zgniłymi jesiennymi liśćmi, ani śladu jedzenia.... i ONA, potwornie skolłtuniona, brudna, śmierdząca...Na nasz widok zaczęła się wspinać po ogrodzeniu by tylko poczuć dotyk ludzkiej ręki. Wygłodniała łykała karmę w całości.Kiedy ostatnio jadła? Właścicielka odpowiedziała, że wczoraj jej przyniosła.Tylko jak to możliwe skoro furtka do zagródki zarosła, że nie mogliśmy jej otworzyć. Kiedy udało się wejść, Isia natychmiast całą sobą zaczęła się przytulać.Jej ciałko tak bardzo wychudzone, wyczuwalna każda kosteczka. Jej sierść potwornie posklejana i skolłtuniona. Kiedy Isia poczuła się bezpiecznie w naszych ramionach z jej oczu spływały łzy... Tak bardzo się tuliła i maleńkim języczkiem lizała nasze dłonie. Nie wypuściliśmy już Isi z naszych objęć.Wciąż wtulona opuściła z nami miejsce które było Jej piekłem.

Tedy, 2 letni psiak adoptowany rok temu ze schroniska. Mały i przytulaśny miał być towarzyszem dla dzieci. Miał być, ale trafił do budy na metrową smycz bo nasikał w domu... Właściciel chciał mu zbudować kojec ale przez rok jakoś nie znalazł na to czasu i Tedy został w śród bałaganu i śmieci, w dużej budzie malutkie drżące ciałko na metrowej smyczy. Ujrzeliśmy przeszywająco smutny wzrok Tedyego. Sierść brudna i skolłtuniona, ogrom pcheł.Podróż do nowego życia Tedy rozpoczął w naszych ramionach, z ciekawością obserwując świat za szybą samochodu.Jego ogonek zaczął merdać bez ustanku, a malutka główka wtulała się w nasze dłonie.

Isia i Tedy...istoty tak bardzo skrzywdzone przez człowieka a jednocześnie tak bardzo pragnące człowieka.

Przed Isią i Tedym diagnostyka, nie szczepione, nie odrobaczane, zapchlone. Isia skrajnie wychudzona wymaga specjalnej diety. Jej sierść musi być całkowicie zgolona.

Prosimy, pomóżcie Isi i Tedyemu w drodze do nowego życia. One wciąż wierzą w człowieka...