Wyobraź sobie, że wracasz do domu. Zegar wybija 22:30, a Ty przekręcasz klucz w zamku. Jedyne, o czym marzysz to wziąć ciepłą kąpiel i położyć się w łóżku. Dochodzi do Ciebie dziwny chłód. Wystraszone koty biegają zdezorientowane po mieszkaniu, a do Twoich oczu dochodzi widok pootwieranych szafek, rozrzuconych osobistych rzeczy i otwarty balkon. 

Czas się zatrzymuje, a Ty nie masz pojęcia jak zareagować. Płacz, strach, bezradność. Próbujesz ogarnąć i przypomnieć sobie, gdzie co leżało, ale masz też świadomość, że dopóki nie przyjedzie Policja, nie możesz niczego dotykać. 

Spoglądasz na regał. Nie ma aparatu fotograficznego i obiektywów. Narzędzia Twojej pracy. Narzędzia, na które masz niespłacony kredyt. Zastanawiasz się, dlaczego Ty? Dlaczego akurat Twoje mieszkanie?

Cześć. To ja, Estera, a ta historia wydarzyła się tydzień temu. Każdego dnia intensywnie poszukuje swojego sprzętu, ale to jak chodzenie po ciemku w dżungli i tropienie zagubionej igły. 

Chciałbym Was prosić o pomoc, choć muszę przyznać, że nie jest to dla mnie łatwe. Straciłam narzędzie, dzięki któremu mogłam realizować swoją pasję, swój zawód, coś, co dawało mi możliwość spojrzenia na świat inaczej, swój najważniejszy materialny dobytek. Dziękuje serdecznie za każdą nawet najmniejszą kwotę, która pomoże mi zakupić nowy sprzęt. Wierzę mocno, że nic nie dzieje się przez przypadek i staram się znaleźć pozytywy całej tej sytuacji.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że nikomu z Was nigdy nie przydarzy się taka tragedia.