Odkąd pamiętam, "Miasto stu mostów" było moją miłością. Tkanki Wrocławia nuciły pieśń wolności mojemu sercu - słyszałam to tak wyraźnie, że udałam się tu na studia, a obecnie kończę moją przygodę z Filologią Polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Postanowiłam osiedlić się tu na stałe, jednak w odróżnieniu od Kłapoucha moją przeszkodą nie jest tylko introwertyzm, ale również niepełnosprawność ruchowa.

Choruję na dziecięce porażenie mózgowe, które zmusza mnie do korzystania z wózka inwalidzkiego. Znalezienie dostosowanego mieszkania to ogromne wyzwanie zarówno finansowe, jak i architektoniczne.

Dzięki jego pokonaniu miałabym miejsce, w którym mogę być w pełni sobą!

• Gotować samodzielnie- uwielbiam to, ale większość kuchenek mnie przerasta ( są wyżej ode mnie) kuchenka nieindukcyjna wymaga użycia obu rąk, a dostatecznie sprawną mam tylko jedną.
• wychodzić na dwór niezależnie od windy czy życzliwości sąsiadów, co da tylko mieszkanie na parterze.
• Decydowanie kiedy pójdę spać! Czy samodzielnie pójście do WC. Do tego potrzebuję odpowiedniej ilości miejsca, niskiego łóżka i rączki w łazience.
• Dbanie o higienę - każdy wie, że jest ważna, ale ja samodzielną wyprawę pod prysznic mogę urządzić jedynie posiadając prysznic bezkabinowy z krzesełkiem.

Te zwykle rzeczy będą wyjątkowe, gdy będę mogła wykonać je sama. Z dostosowaniem przestanie to być wyprawa na K2! Możecie złotówką wysłać mnie na księżyc 🌑 bo tym jest dla mnie samodzielność!

Oprócz faktu, że nie ma dostosowanych mieszkań na wynajem do budowy szałasu motywuje mnie również Dyzio- mój ukochany koci syn, z którym w większości mieszkań nie mogłabym zamieszkać, a nie wyobrażam sobie porzucenia go. Wrocław woła mnie dobrem i szeregiem wyjątkowych ludzi, którzy są przy mnie tu i chcę z nimi zostać.

Sam zakup mieszkania obciąża barki mojej rodziny bardzo, lecz wszyscy są jednomyślni, że nie ma innej drogi. Całość zebranej kwoty będzie przeznaczona na zakup mieszkania oraz jego dostosowanie do moich potrzeb. Opatrzę zbiórkę paragonami oraz innymi dokumentami, obrazującymi na co w związku z "Szałasem" poszły wpłacone środki.

Jednakże, chciałabym podkreślić, jak trudno jest osobie niepełnosprawnej zdobyć odpowiednią pracę, która umożliwiłaby jej uzbieranie kwoty rzędu 500 000 zł. Barierami w tym procesie są często nie tylko ograniczenia fizyczne, ale także stereotypy społeczne i trudności w dostępie do rynku pracy. Dlatego każda wpłata, każde wsparcie, staje się nie tylko pomocą w zrealizowaniu marzenia o odpowiednim miejscu do życia, ale również szansą na niezależność i równość dla osoby z niepełnosprawnością. Każdy gest solidarności ma ogromne znaczenie, a wspólna inicjatywa może być krokiem w stronę bardziej otwartej i wspierającej społeczności. Dziękuję za każde serce, które dołoży do budowy tego szałasu! Razem możemy uczynić wielką różnicę. Snoopy.