Witajcie Kochani, zwracam się do Was z serdeczną prośbą o pomoc dla mojego kochanego męża Krzysztofa, któremu SLA w zawrotnym tempie zabiera sprawność i utrudnia życie.

Jeszcze rok temu tańczyliśmy, chodziliśmy na spacery, mieliśmy marzenia na długie, wspólne lata , na podróże i nagle stało się...........Krzysio zaczął kuleć na prawą nogę, potykać się, tracić sprawność w rękach. W kwietniu 2020r trafił do szpitala na neurologię, pomimo wielu badań wypisany w maju, bez konkretnej diagnozy. Po powrocie do domu musiał podpierać się laską . Zaczęły się problemy z wchodzeniem po schodach, nie mógł już prowadzić samochodu. Jeździliśmy po Polsce do różnych specjalistów. W lipcu wreszcie jakiś trop, podejrzenie schorzenia neuronu ruchowego :(

Niestety każdy miesiąc przynosił kolejne pogorszenie stanu zdrowia, najpierw wspomagał się kulami, potem wózek na spacery, a po domu balkonik, coraz trudniej było wstać z krzesła, wejść pod prysznic, zejść po schodach, samodzielnie zjeść, ogolić się itp. Pomimo rehabilitacji i różnych zabiegów było coraz gorzej. Cały czas mieliśmy jednak nadzieję, że da się ten proces odwrócić. W grudniu nogi się złożyły :( przewrócił się w domu idąc na śniadanie z balkonikiem i już nigdy nie stanął na nogi . Jeszcze w wigilię ostatni raz dał się posadzić na wózek , później już nie wstał z łóżka. Coraz częściej się krztusił, zaczęły się problemy z przełykaniem .

8 marca w nocy znaczne pogorszenie , spadek saturacji, problemy z oddychaniem. Pogotowie zabiera Krzysia do szpitala, gdzie po 10 godzinach oczekiwania trafia na R-kę. W związku z niewydolnością oddechową trafia pod respirator, konsultacja neurologiczna potwierdza - Stwardnienie Boczne Zanikowe............

Po zabiegu tracheostomii i założeniu PEG-a wraca ze szpitala z respiratorem, do wentylacji w warunkach domowych.

Obolały, nie może mówić, ale uśmiechnięty, że może być z nami. Pomimo wszystko nie poddaje się, a ja staram się dbać o niego na miarę możliwości. Przydałaby się dodatkowa fachowa pomoc, aby Krzysio mógł być zaopiekowany i bezpieczny.

Ponieważ Krzysio nie może mówić szukamy rozwiązania problemu komunikacji, marzymy o zakupie kamerki śledzącej wzrok. Ufam, że dzięki zrzutce uda nam się pokonać te wszystkie trudności dzięki waszej dobrej woli. Dziękuję za Wasze zainteresowanie losem Krzysia i każdą złotówkę.