Witam,Zacznę od początku.Dzieciństwo mialam w rodzinie patologicznej,rodzice pili alkohol,były kłótnie, bójki...Miałam 3 rodzeństwa(miałam,bo najstarszy brat powiesił się na moich i mojego młodszego brata oczach...Ja miałam wtedy 8 lat a brat 4...Po 4 latach od tego momentu dostaliśmy eksmisję z mieszkania bo rodzice nie płacili czynszu,prąd mieliśmy odcinany co jakiś czas...Wtedy rodzice wynajęli mieszkanie z którego wyrzucono nas na bruk po około roku.Zamieszkaliśmy w piwnicy u jakiś znajomych rodziców...Kiedy skończyłam szkołę zawodową, podjęłam pracę,poznałam mojego już teraz męża i wyprowadziłam się z domu(Bardzo się wtedy cieszyłam.Po paru latach wyjechaliśmy z mężem do Irlandii,byliśmy tam 13 lat,odłożyliśmy trochę pieniędzy i wróciliśmy do Polski 3 lata temu,było nas stać na kupno swojego mieszkania,moja radość była ogromna bo nigdy nie miałam swojego miejsca na ziemi,cale dzieciństwo było w stresie...Byłam najszczęśliwszą osobą na świecie...Aż po 3 latach od powrotu do Polski okazało się,że mój mąż się tu jednak nieodnalazł i narobił długów u ludzi,nabrał chwilówek i grał w kasynie..Tak więc teraz powoli przychodzą listy i awiza z sądów..I tu moja radość i zycie legło w gruzach...Nie mam z czego spłacić takiej kwoty,mąż wyjechał za granicę do pracy(wiadomo koszty utrzymania tam tez są duże)Boję się,że niedługo komornik siądzie mi na pensję a pózniej na mieszkanie...Leczę się na depresję od 15 lat,od kilku miesięcy mój stan jest fatalny,nie mam chęci do życia, strach przed utratą mieszkania i pójścia na wynajete mnie paraliżuje, wraca obraz dzieciństwa. Bardzo Was proszę,jeżeli ktokolwiek może wspomóc choć drobną kwota..Dobro wraca❤