Hej,

Jestem Justyna i mam 26 lat. Od 2021 roku podjęłam leczenie psychiatryczne ambulatoryjne, po tym jak specjaliści z różnych dziedzin zlecali mi różnorodne badania, z których nic poważniejszego nie wynikało pomimo dolegliwości. W końcu lekarz rodzinny po dłuższym wywiadzie zasugerował syndrom DDA i rozpoczęcie terapii w tym kierunku. Zapisałam się na terapię oraz podjęłam leczenie w przechodni zdrowia psychicznego. Psychiatra od początku podjął leczenie farmakologiczne, które było z czasem modyfikowane. Typował kilka problemów: zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw), lęk uogólniony, fobię społeczną oraz nerwicę lękowo-depresyjną. Niestety moje objawy nie ulegały poprawie, a wręcz pogłębiały się. Nie byłam w stanie iść do pracy, a jeśli w niej byłam to często tylko męczyłam innych moją nieporadnością. Doszło do momentu kiedy dostawałam ataki paniki spowodowane stresem oraz presją czasu i niemożności podołaniu wszystkim obowiązkom. W trakcie rozmowy z klientem potrafiłam wybiec na zaplecze by zwymiotować z emocji (głównie lęku). To wszystko spowodowało rezygnację z podjętej terapii DDA, która byłam tylko 1x na dwa tygodnie. W tym stanie to było zdecydowanie za mało. Wtedy też poprosiłam psychiatrę o skierowanie na Oddział Dzienny (XIIB) w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Starogardzie Gdańskim. Na oddziale typ spędziłam ponad 6 miesięcy. Pomimo tak długiego pobytu zmiany nie były zbyt widoczne, ze względu na specyfikę moich zaburzeń. Większość spotkań z psychologiem nakierowana była na diagnozowanie i testy w tym kierunku. Dzięki temu udało się u mnie zdiagnozować nieleczone ADHD w dzieciństwie, które nadal mam w dorosłym życiu oraz zaburzenia osobowości mieszane w kierunku zaburzenia osobowości chwiejnej emocjonalnie (bordeline). To był krok do kolejnego etapu leczenia. Personel poinformował mnie o zaleceniach dalszego leczenia i wydał skierowanie na oddział odpowiedni dla mnie, zajmujący się tego typu problemami. Zgłosiłam się więc na oddział nr VI Oddział Leczenia Zaburzeń Nerwicowych i Osobowości (OLZNiO) w tym samym szpitalu, gdzie zostałam przyjęta i właśnie ukończyłam 24 tygodniowy pobyt i diagnozę tj. Zaburzenia osobowości mieszane, zaburzenie osobowości histroniczne na poziomie organizacji bordeline oraz zaburzenie osobowości zależnej. Pobyt otworzył mi oczy na wiele spraw, lecz niestety był za krótki by uporać się ze wszystkimi problemami i traumami (głównie z dzieciństwa). NFZ nie refunduje dłuższego pobytu, a ponowne zgłoszenie na oddział mogę wysłać dopiero po roku od ukończenia ostatniego leczenia. Dlatego też zwracam się z prośbą o pomoc w kontynuacji psychoterapii indywidualnej w nurcie psychoanalitycznym. Podczas pobytu na oddziale pracowaliśmy właśnie w takim nurcie, który jest najlepszy przy takich zaburzeniach. Chcę stanąć na nogi by móc pójść do pracy i nie bać się kolejnego dnia. Biorę leki, ale one nie leczą zaburzeń osobowości, lecz tylko niektóre dolegliwości im towarzyszące, dlatego terapia jest podstawową metodą lecznicą w tym przypadku. Zalecane sesje to min. 2x na 1 tydzień, przy założeniu że średnia cena sesji w moim mieście wynosi 170zł. Kwota, którą chce uzbierać pozwoliła by mi odbyć miesiąc takiego leczenia (nie licząc leków i wizyt u psychiatry). Na chwilę obecną nie mam pracy, utrzymuję się jedynie z świadczenia rehabilitacyjnego w kwocie 1700zł, które nie starcza mi nawet na ratę kredytu hipotecznego a co dopiero na godny byt. Moje warunki mieszkalne również pozostawiają wiele do życzenia, bo mam dom od 4 lat w remoncie co też pogarsza stany depresyjne.

Dziękuję wszystkim za wsparcie i każdą wpłaconą złotówkę! Dzięki Wam będę mogła stanąć na nogi, wyjść do pracy i zacząć zarabiać pieniądze nie tylko na terapie ale też na codzienne wydatki i długi. Może w końcu uda dokończyć się mój remont i wyjść na prostą.

Pozdrawiam Justyna. :*