Trzy lata temu pewien znajomy ksiądz zwrócił się do mnie z pytaniem, czy mogłabym udzielić wakacyjnych lekcji angielskiego pewnej dziewczynie z Tanzanii. Chciał podnieść jej kompetencje językowe przed studiami, które miała podjąć w stolicy tego kraju, Dar es Salaam. Studia na tej uczelni prowadzone są prawie w całości w języku angielskim.

W taki sposób poznałam Helen.

Nasze lekcje angielskiego, prowadzone za pośrednictwem aplikacji Whatsapp, trwały kilka miesięcy. Był to też czas, kiedy obie uczyłyśmy się o naszych kulturach i różnicach między nimi - przyzwyczajałyśmy się do tego, że w pewnych sprawach nasze postrzeganie świata jest zupełnie odmienne, a w innych zaskakująco podobne.

Dwa lata temu udało się Helen przyjechać do Polski na wakacje. Pracowała, by zarobić na zakwaterowanie na kolejny rok studiów, a przez tydzień, kiedy miała czas wolny, zwiedzałyśmy razem Kraków i okolice. Tym razem, już bardziej namacalnie, uczyłyśmy się o polskiej i afrykańskiej kulturze. Ta ostatnia – ku mojemu zdziwieniu – nie przewiduje jedzenia świeżych warzyw, a za to zachęca do przyrządzania posiłków na ciepło o różnych porach dnia. Poznawałyśmy też język polski i suahili poprzez modlitwę w obu z nich i rozkminianie, co oznaczają imiona postaci z Króla Lwa.

Podczas jej pobytu w Polsce poznałam też lepiej historię Helen. Kilkanaście lat temu mój znajomy ksiądz, który był wtedy w Tanzanii na misjach, przejął nad nią opiekę prawną, by zapewnić jej dostęp do edukacji i związane z tym potrzeby (środki na przeprowadzkę, zakwaterowanie w pobliżu szkoły, utrzymanie itp.). Dzięki temu Helen mogła pójść do szkoły, potem do liceum, a aktualnie studiuje i ma w planie obronić w lecie pracę licencjacką. Sytuacja w Tanzanii uniemożliwia jej jednak znalezienie dobrej pracy po studiach licencjackich, dlatego Helen bardzo chciałaby kontynuować studia jeszcze przez dwa lata i ukończyć magisterkę. Niestety, studia magisterskie są tam płatne, a środki na utrzymanie Helen już się skończyły, mimo starań księdza opiekuna i innych osób, które wspierają jej edukację. Ponadto, studia magisterskie w Tanzanii są na tyle angażujące, że nie bardzo da się podjąć płatne praktyki czy pracę tymczasową, które umożliwiłyby opłacenie całego dwuletniego kursu. Pojawia się w tym miejscu pytanie, czy Helen mogłaby i w te wakacje przyjechać do Polski do pracy – jest to opcja do rozważenia, ale mimo wszystko raczej nie udałoby się w ten sposób zebrać całej potrzebnej sumy, bo sam bilet z Tanzanii do Krakowa kosztuje kilka tysięcy złotych.

Niniejsza zbiórka to próba zebrania środków na podstawowe koszty konieczne do tego, by Helen mogła podjąć studia magisterskie. Myślę, że wszyscy życzyliśmy sobie, by możliwość ukończenia studiów i zdobycia pracy odpowiadającej kwalifikacjom była dostępna dla każdego, bez względu na jego pochodzenie.

Pewnie pamiętacie, że przyjaciółka Simby miała na imię Nala. W suahili słowo to oznacza „podarunek”. Chciałabym, by ta zbiórka to była taka nasza „nala” dla Helen. Dziękuję z całego serca wszystkim i każdemu z osobna za wsparcie!