Mam na imię Wiktoria Kowalchuk. Pochodzę z Krymu. Należę do misyjnego zgromadzenia Sióstr Służebnic Ducha Świętego. Jestem Ukrainką i pracuję obecnie w Ukrainie. Przez ostatnie lata pracowałam w Grecji, ale z początkiem wojny wróciłam do Ojczyzny, żeby przeżywać te trudne czasy razem ze swoim narodem. Kiedy po raz pierwszy trafiłam do Borodianki, miasteczka, które przeżyło rosyjską okupację w marcu, zobaczyłam ruiny, wypalone domy, sklepy, szkoły. Przeżyłam szok i razem z tym przyjęłam realność wojny. Towarzyszyły mi wtedy słowa, które św. Jadwiga usłyszała z krzyża, rozpoznając, co ma czynić: "Czyń, co widzisz". Widziałam zniszczenie i ruiny, ale razem z tym ludźmi, dziećmi, osobami starszymi, które straciły wszystko. Postanowiłam, że chcę w jakiś sposób być obecną dla tych ludzi, być z nimi, chociaż nie ma w tych okolicach żadnej parafii katolickiej. Ponieważ jestem nauczycielką i przez całe życie pracuję z dziećmi, przyjechałam do administracji miasteczka i zaofiarowałam swoją posługę jako wolontariuszka. Chętnie mnie przyjęli. Teraz prowadzę zajęcia z języka angielskiego i różną działalność artystyczną dla dzieci w namiocie UNICEF i modulnym miasteczku, w którym mieszkają ci, co stracili swoje domy i mieszkania zupełnie. Powoli poznaję ludzi i to co wiele z nich przeżyło. Pracuję tu dopiero kilka tygodni. Dla większości to jest też pierwsze spotkanie z kimś z Kościoła Katolickiego. Ale do tej pory doświadczyłam już dużo życzliwości i wdzięczności. Dla pracy z dziećmi i rodzicami potrzebuję dużo różnych rzeczy. Do tej pory większość zajęć odbywała się na podwórku. Teraz powoli staje zimno i używamy pokoju w modułach. Przydałby się nam dla zajęć rzutnik, którego niestety na razie nie mamy. Dlatego zwracamy się z pokorną prośbą o wsparcie i według możliwości o przysłanie jego dla nas. Zapewniamy o naszej modlitwie za wszystkich naszych dobrodziejów, świadomi tego, że dzięki tej pomocy nasz kraj walczy o swoją wolność, o prawdę, o przyszłość. Również polecamy się waszym modlitwom.