Tworzę tę zbiórkę z dużą nieśmiałością, a nawet zawstydzeniem. Nauczona wewnętrznie jestem, że "ja sama" jest najbezpieczniejszą opcją działania. Kwota na zrealizowanie marzenia, a z drugiej strony, powiedzmy szczerze, fanaberii, bo są ważniejsze wydatki, zatrzymała mnie. Ale jedna osoba powiedziała mi: "to książka, która powstała ze społeczności ludzi, pozwól ludziom cię wesprzeć."

Pozwalam więc. Ale nie za nic. Chciałabym potraktować to jak postawienie kawy, albo dwóch, jeżeli kiedykolwiek, którykolwiek z moich tekstów zatrzymało Cię na chwilkę. Jeżeli, któreś ze słów obudziło coś drgającego jeszcze w środku. Bo lubię koncepcję, w której w świecie idziemy dwutorowo, otrzymujemy i dajemy. To pysznie smakuje, być w relacji.

Jak do tego doszło?

Latem pomyślałam: "a co gdyby zebrać wszystkie teksty jakie stworzyłam przez ostatnie 3 lata i stworzyć dziennik moich myśli. Historię czucia. Podzielić je na podrozdziały, przypisać konkretnych emocjom, działom, rozdziałom i spróbować wydać." Tak też się stało. Sklejałam, dopasowywałam, dałam kilku osobom do spojrzenia i poszło w świat.

Wydawnictwo, z którym podpisałam umowę, zrecenzowało mój tekst tak:

"Gatunek: felieton z elementami poezji

Liczba słów: 13207

“Historia czucia” to zbiór felietonów, które kończą się białymi wierszami. Teksty zostały podzielone tematycznie, a rozdziałom nadano tytuły: poczucie sensu, smutek, wdzięczność, tęsknota, lęki/strachy/obawy, obserwacje.

Teksty ze zbioru czyta się płynnie i lekko, mimo czasami trudnej tematyki w nich poruszanej. Są one przepełnione emocjami i przeżyciami, z którymi utożsamia się każdy człowiek na pewnym etapie życia. Emanują empatią zarówno do wnętrza autorki, z której wrażeniami można się zapoznać wielokrotnie, jak i do wnętrza czytelnika.

W eksperymentowaniu z formą można doszukać się prób dotarcia do jak najszerszego grona odbiorców. Dzięki temu zabiegowi, książka jest w stanie dotrzeć zarówno do osób, które potrzebują więcej wyjaśnień i rozważań, jak również do tych, którym wystarczy krótka i prosta forma, taka jak wiersz. Warto byłoby popracować nad fragmentami z poezją, by jeszcze bardziej nadać im liryczny kształt i dzięki temu dosięgnąć serc jeszcze większej liczby czytelników.

Książka porusza tematy uniwersalne, takie jak lęk, smutek, komunikacja, relacje międzyludzkie i wykazuje się wrażliwością w stosunku do nich. Stara się normalizować ważne stwierdzenie, że emocje drugiego człowieka nie są naszymi emocjami. Może stanowić ukojenie dla czytelnika. Oferuje ciepło, współodczuwanie i zrozumienie."

Ekscytacja, euforia, radość.

Niech się dzieje!